คิดถึง เพื่อนเก่า : กลอนแปด

คิดถึง เพื่อนเก่า : กลอนแปด

เพื่อนดี หายากยิ่งกว่าเงิน-ทอง
เป็นเสมือนของมีค่า
จงรู้จักรักษาทะนุถนอมไว้ใกล้ๆตัว

๏    เสียดาย...เสียดาย...เสียดายโอกาส........เกินจะสามารถ จัดการแก้ไข

ฉันพลาดโอกาส เพราะขลาดเขลาใจ..............หวนคิดยามใด เสียดาย...เสียใจ...

๏    เรารู้จักกัน ตอนนั้นยังเยาว์.....................ไม่รู้เรื่องราว ฉันเขลา-เหลวไหล

เอาแต่เที่ยวเล่น ไม่เห็นค่าใคร.......................ชอบทำตามใจ ใฝ่สุขใส่ตน

๏    เมื่อเธอเข้ามา เสนอไมตรี......................ฉันแค่ยินดี มิใส่ใจสน

คบเธอเป็นเพื่อน เหมือนเพื่อนทุกคน...............ล้อเล่นซุกซน ทโมนเป็นลิง

๏    จนเราจากกัน เพื่อการศึกษา...................เหินห่างร้างตา ไม่มาสุงสิง

เธอเป็นอดีต ไม่ติดใจจริง..............................ชีพหมุนวุ่นวิ่ง ทุกสิ่งวกวน

๏    แลฉันเรียนรู้ ต่อสู้ชีวิต...........................ฉันเริ่มได้คิด จัดจิตพิศค้น

ฉันจึงเข้าใจ ในความเป็นคน...........................ฉันเพิ่งรู้ตน ช่างฉลโง่งม

๏    โลกใหญ่ไพศาล คนลานหลากไหล..........สักคนจริงใจ ไม่เคยสบสม

ล้นเล่ห์ล่อหลอก จิ้งจอกสังคม........................ศัตรูอุดม ระทมอุรา

๏    บ่อยครั้งนั่งเศร้า เหงาหงอยน้อยจิต...........เบื่อหน่ายเป็นนิจ ชีวิตอิดหนา

สังคมมนุษย์ สุดแสนมารยา.............................เห็นแก่ตัวคร่า บีฑาผู้คน

๏    ทำให้หวนจิต คิดถึงเพื่อนเก่า....................ผู้ใจใสเพรา สกาวสถล

เธอคือมิตรแท้ แต่ฉัน...พาลชน........................โง่เขลาเมามล เธอทนอภัย

๏    วันนี้เสียใจ ...เสียดายโอกาส....................ฉันทำผิดพลาด อนาถเหลวไหล

เพราะความโง่เซ่อ พาลเสียเธอไป.....................เฝ้าแต่เสียใจ...เสียดาย...เสียดาย...ฯ

๒๗ ตุลาคม ๒๕๕๖