ทะเลสะอื้น เกลียวคลื่นร่ำไห้ : กาพย์สุรางนางค์ ๓๒

ทะเลสะอื้น เกลียวคลื่นร่ำไห้ : กาพย์สุรางนางค์ ๓๒

๏    ทะเล สะอื้น.................เกลียวคลื่น ร่ำไห้

คนเห็น แก่ได้..................สร้างภัย ร้ายผล

ใช้ทะ เลกว้าง..................อย่างตาม ใจตน

มิใส่ ใจสน.......................ผลที่ ตามมา

๏    เป็นแหล่ง เที่ยวท่อง......สนอง สนาน

เป็นที่ อภิบาล...................อาหาร สรรหา

เป็นแหล่ง แห่งโหย............กอบโกย ทรัพยาฯ

เป็นที่ ปรารถนา.................ประโยชน์ โปรดปราน

๏    แต่คน ยังใช้.................อย่างไม่ จำกัด

ไม่นับ จับสัตว์...................จนอาจ สูญผลาญ

ยังทิ้ง ขยะ.......................ปฏิกูล มูลมาน(มาน=มี)

มากมาย มหาศาล..............กันตาม สบาย

๏    ทำน้ำ มันรั่ว..................ทั่วท้อง ทะเล

สารพิษ สรรพเพ................เทไม่ ขาดสาย

น้ำกัม มันตภาพฯ...............พิลาป ทลาย

ก็เท ก็ถ่าย........................ทิ้งใส่ ทะเล

๏    ผลทราม ตามสนอง........ต้องรับ กับตน

พิษเกลื่อน เปื้อนปน............คืนคน หนเห

ทุกสิ่ง ที่ได้.......................ไปจาก ทะเล

สร้างภัย ร้ายเภท์................เตโช โอฬาร ฯ

๘ กันยายน ๒๕๕๖

หมายเหตุ: แต่งหลังเกิดเหตุน้ำมันรั่วทีอ่าวไทย แต่กลัวว่าถ้าเอามาโพสต์จะเป็นการซ้ำเติมชาวเกาะเสม็ด
จึงรอให้ข่าวเงียบหายไปก่อน เพราะกลอนนี้ไม่เกี่ยวกับเกาะเสม็ดโดยตรง แค่เอารูปมาประกอบเท่านั้น
ใจจริงอยากใช้ภาพ น้ำกัมมันตภาพรังสี รั่วลงทะเลที่โรงไฟฟ้านิวเคลียร์ฟุกูชิมะ ประเทศญี่ปุ่นมากกว่า
เพราะผลกระทบรุนแรงมาก แต่หาภาพประกอบที่เห็นความเสียหายต่อทะเลอย่างชัดเจนไม่ได้