ถึงยุคที่ ทุกชีวีลำบาก : กลอนชีวิต

ถึงยุคที่ ทุกชีวีลำบาก : กลอนชีวิต

๏    สภาวะ เงินฝืด ยึดเศรษฐกิจ.............ประชานิยม ปมพิษ ชีวิตผัน

จากเคยค้า ขายดี ทุกวี่วัน....................ปัจจุบัน รายได้หด ลดใช้เงิน

๏    เราไม่ได้ โกงกิน แผ่นดินด้วย...........แต่ต้องซวย ช่วยจ่ายหนี้ มิห่างเหิน

เพราะรัฐบาล กู้+โกง จงเจริญ...............นักการเมือง เปลื้องเขิน เพลินโกงกิน

๏    ข้าราชการ ก็โกง กันโจ่งแจ้ง.............จัดซื้อแพง จัดจ้าง หวังโกงสิ้น

เราก็แค่ ประชาชน คนเดินดิน.................กลัวผิดศีล กินสาป ก่อบาปกรรม

๏    แม้หาเช้า กินค่ำ ต้องทำใจ...............แต่จะไม่ ทุจริต ผิดล่วงล้ำ

ความซื่อสัตย์ สุจริต สถิตธรรม...............เชื่อในกฎ บทกรรม ค้ำโลกา

๏    ตัวคนเดียว เปลี่ยวดาย ไม่มีคู่.............จึงพอสู้ อยู่ง่าย ไม่หนักหนา

หลายคนเตือน ให้คำนึง ถึงเวลา..............ควรคิดหา คู่ครอง บ้านช่องเป็น

๏    ไม่อยากขืน ใจใคร ให้มารัก................ด้วยตระหนัก เรานั้น ชีวันเข็ญ

ลำพังไร้ คนข้าง ยังยากเย็น....................ขืนมีคู่ คงลำเค็ญ ไม่เว้นวาย

๏    ไม่อยากบัง คับใคร ให้มาเกิด..............ไม่ประเสริฐ เหมือนพา มาฉิบหาย

สภาวะ โลกร้อน บ่อนทำลาย....................คนล้นโลก กระหาย หมายแย่งชิง

๏    สิ่งแวดล้อม เสื่อมสลาย ใกล้วิกฤติ........แค่ชีวิต ของเรา ยังเศร้าสิง

มโนธรรม จำนง จงประวิง........................มีคู่ยิ่ง ลำบาก อยู่ยากเอย ฯ

๖ กันยายน ๒๕๕๖