ก็มัน..เขิน : กลอนรัก(กาพย์ยานี๑๑)
๏ คือ..เผอิญ เดินผ่านมา.............ไม่เจตนา
มาเสนอ-
หน้าดั่ง
เพื่อหวังเจอ....................ผ่านบ้านเธอ เอ่อ..เผอิญ
๏ พอดี
มีธุระ............................ใจนึกอยาก จะเดินเหิน
แถวบ้าน
มันใกล้เกิน....................มิเพลิดเพลิน เจริญใจ
๏ แบบว่า
เบื่ออาหาร...................รู้จักร้าน น่าทานไหม ?
วอนเธอ
มีน้ำใจ...........................ช่วยพาไป ได้คงดี
๏ ขอเลี้ยง เธอตอบแทน...............ไม่ใช่แผน
อย่าแหนงหนี
กตัญญู
กตเวที.............................เป็นวิถี หลักศีลธรรม
๏ เพิ่งผ่าน
ร้านดอกไม้..................เขาวานไหว้ ให้จุนค้ำ
ช่วยคน=กุศลกรรม........................ฉันจำคำ
พระสอนมา
๏ ได้โปรด
ช่วยรับไว้.....................เธอคงไม่ ใคร่ถือสา
หญิงงาม
กำบุษบา.........................ประทับตา ประทับใจ
๏ ฉันหา
ได้โกหก.........................หรือว่ายก เมฆที่ไหน
แค่เขิน มากเกินไป.........................ขออภัย
นะคนดี
๏ ใจอยาก เอ่ยปากบอก.................พูดไม่ออก
นอกจากนี้
คำ
" L-O-V-E ".............................ช่วยบอกที
พูดอย่างไร ?
๓ กันยายน
๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น