ไม่เอาถ่าน : โคลงสี่สุภาพ

ไม่เอาถ่าน : โคลงสี่สุภาพ

๑. นกเขาขันคูเคล้า................เคลียลม

อร่ามอรุณระดม.....................ร่มรื้น

อายอากาศเย็นดม.................อุ่นจิต

ประคิ่นวินชาชื้น.....................แช่มเช้าเสาวคุณ ฯ(ประคิ่นวินชา=ประณีตบรรจง)

๒. ผกากรองกลิ่นเกื้อ.............กฤติยา(กฤติยา=เสน่ห์)

ชวนลุ่มหลงพงพนา.................รื่นเรื้อ

เสียงเสนาะแว่วธารา................รินหลั่ง

ดุจดั่งกังสดาลเคื้อ..................ขับคล้องคงสะคราญ ฯ

๓. ลมพัดพาใบไม้....................ไกวไหว

เริงร่าชีวาใน...........................ป่ากว้าง

มิประหวั่นพรั่นพรึงภัย...............ยืนหยัด

พายุซู่ศัตรูล้าง........................ไป่น้อมจำนน ฯ

๔. บรรพบุรุษมนุษย์ล้วน.............อาศัย

ณ ป่าดงพงไพร.......................ก่อนกล้า

ตัดถางโล่งเตียนไป..................เพาะปลูก

ลูกหลานรุ่นหลังล้า...................บ่สู้ลำเค็ญ ฯ

๕. กลายเป็นคนเกียจคร้าน..........เหลวไหล

รักแค่ความศิวิไลส์....................ฟุ้งเฟ้อ

สะดวกใฝ่แสวงใน.....................ทุกสิ่ง

นานยิ่งหย่อนยานเพ้อ................นั่งเกื้อนอนกิน ฯ

๖. ความไม่เอาถ่านคลุ้ง...............คละขจาย

คนรุ่นหลังซังกะตาย...................กิจต้าน

คิดก็แต่อยากสบาย....................ไปหมด

ใจคดมดเท็จกร้าน......................แก่กล้า มนาฉล ฯ

๗. มิใยดีก่อ-สร้าง........................มุ่งผลาญ

มิเอาการเอางาน.........................เล่นเร้า

มิยอมข่มพลาการ........................กิเลส(พลาการ=พละ+อาการ)

มิเฉทฉลระคนเคล้า.....................เกลือกกล้ำสำเริง ฯ

๒๓ กันยายน ๒๕๕๖