อย่าไว้ใจคน : กาพย์ฉบัง๑๖
๏
เช้านี้แดดจ้าฟ้าจาง...............เมฆเคลื่อนเลือนราง
ห่างหายไปจากนภดล
๏ แสงแดดแผดจ้าเสียจน..............ใจคะนึงฉงน
เป็นเช้าหน้าฝนแบบไหน
?
๏
หน้าหนาวยังอีกยาวไกล...............ครึ่งพรรษผ่านไคล(พรรษ อ่านว่า พัด)
ข้าวเหนียวใหม่เพิ่งออกรวง
๏
ชาวนาคอยเฝ้าข้าวหวง..............ไล่นกทั้งปวง
ที่บินล่วงล้ำทำลาย
๏
เฝ้านาคนเดียวเปลี่ยวดาย.............มีแค่วัวควาย
ร่วมเป็นสหายคลายเหงา
๏
วัวควายมิวายต้องเฝ้า............โจรจ้องปล้นเอา
คนเราช่างชั่วร้ายแสน
๏
ปล้นกระทั่งคนขาดแคลน............ยากจนข้นแค้น
ใจแม้นประจักษ์ยักษา
๏ ผักผลไม้สมุนไพรยา..............หัวไร่ปลายนา
ก็มีคนมาคอยขโมย
๏
กลิ่นความเป็นสัตว์พัดโชย.............ใจกระหายโหย
อยู่โดยรอบคนล้นหลากเห็น
๏
คือความจริงสิ่งจำเป็น............สอนลูกหลานเจน
ว่างเว้นการไว้ใจคน
๏ จะพ้นจากความอับจน.............เจ็บช้ำกรำกมล
โดนคนใจสัตว์พิฆาตเอย
ฯ
๑๒ กันยายน
๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น