หยาดฝนหล่นริน : กาพย์ยานี ๑๑
๏ มืดยล เมื่อสนธยา...............สกุณา
ละส้องเสียง
ดงไพร
ได้ยินเพียง..................หริ่งหรีดพร่ำ รำพันเพลง
๏ ลมโชย ระโรยชื่น.................พฤกษาครื้น
โยกครืนเครง
ฟ้าวน
อลเวง...........................เมฆทะมึน ทะยานหมาย
๏ โปรยปรน สายฝนปรก...........ประหนึ่งยก
พหลย้าย
สาดซัด
ขจัดขจาย....................พลานุภาพ เพิ่มสำแดง
๏ ค่อยซา คละสาดซ้ำ...............เริงระบำ
เล่นคำแหง
พงไพร
พิไรแล้ง........................คืนกลับแกร่ง ฟื้นแรงมี
๏ กุศล รินหล่นใส.....................ณ หทัย
ให้สุขศรี
สุธา
ทิพวารี..............................เสมือนมี พิมานมน
๏ จิตนุ่ม
ชุ่มชื่นนวล...................น่ารัญจวน ชวนฉงน
บางเบา
เสาวคนธ์.......................ศุภภาคย์ บ่จากจร(ภาคย์=โชคดี)
๏ เปรมปริ่ม
อิ่มเอมปาน...............วัสสะศานติ์ สนานสร(วัสสะ=ฝนตก)
เย็นชื่น
รื่นเริงชร..........................ชโลงจิต นิตยา(ชร=น้ำ,ชโลง=จรรโลง)
๏ แจ่มใส
ใจสว่าง.......................มิแรมร้าง จางเจิดจ้า
อุจเฉท
เวทนา.............................เว้นอาทร ร้อนรนเทอญฯ(อุจเฉท=สูญ)
๒๖ มิถุนายน
๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น