หลับหูหลับตา : กาพย์ฉบัง๑๖

หลับหูหลับตา : กาพย์ฉบัง๑๖

๏    ตาเราแม้เอาไว้มอง...............อัศจรรย์ครรลอง

หาได้มองเห็นทุกสิ่ง

๏    สังเกตเหตุตามความจริง..............ชวนฉงนยิ่ง

คนเห็นแค่สิ่งสนใจ

๏    แม้ว่าหูเราเอาไว้...............ฟังเสียงทั่วไป

หาได้ให้ยินทุกอย่าง

๏    สรรพเสียงเพียงทุกทิศทาง.................สนใจไม่วาง

ไม่สนใจร้าง...ไม่ได้ยิน

๏    อีกหนึ่งสัจจาอาจิณ..............ดั่งว่าระบิล

คือจินตนาการฝันเฟื่องฟู

๏    ธรรมชาติของการรับรู้.............สิ่งใดมีอยู่

เกิดคู่กับการยอมรับ

๏    หากใจไม่น้อมยอมสดับ..............จะกลายไร้ลับ

เท่ากับ " หลับหูหลับตา "

๏    แม้นใจถวิลจินดา..............มุ่งมาดปรารถนา

ก็จะปรากฏกำหนดเห็น

๏    นี่คือที่มาประเด็น.............ใยคนปนเป็น

ต่างความคิดเห็นต่างกัน

๏    ยิ่งต่างห่างจินต์ศีลธรรม์.............ยิ่งเสริมเพิ่มสรรค์

ให้ห่างให้หันผันเห

๏    ตั้งใจอย่าให้โฉเก.............นิสัยเสเพล

รวนเรรับรู้มุสา

๏    จำรัสมนัสทัศนา..............พิพัฒน์สัตยา

" หลับหูหลับตา " สละเอย ฯ

๑ มิถุนายน ๒๕๕๖