อย่าอวดเก่ง : โคลงสี่สุภาพ
๑. วิหควิโยคฟ้า......................สายัณห์
หวนไผทไพรวัน.....................ร่วมพ้อง
เสียงสรก่อนนอนกัน................ดังกึก
เพลงแผ่วจำเรียงร้อง...............ค่อยร้างเลือนเสียง
ฯ
๒. โอกาสหรีดหริ่งเร้า...............เรไร
มาร่วมแรงรวมใจ.....................ขับคล้อง
ราตรีแห่งพงไพร......................พิสุทธ์
ประดุจทิพย์วันพ้อง...................แทรกซ้องสงบเย็น
ฯ
๓.
เรไรมิใฝ่สู้............................ขับขาน
ยามที่สุริยนฉาน........................ชัดแจ้ง(ฉาน=สว่าง)
วิหคห่อนเหิมหาญ....................บาตรใหญ่
ยามที่รัชนีแคว้ง........................เคลื่อนด้วยดารกา
ฯ(แคว้ง=เคว้งคว้าง)
๔. นักเรียนพึงใฝ่สู้.....................ศึกษา
ทักษะ-สามารถหา.....................มากไว้
ประกอบเปี่ยมปัญญา..................สัตศิษฏ์(สัต=ความดี,ศิษฏ์=อบรมแล้ว)
สมสั่งลักษณะให้.......................เพริศพร้อมไพบูลย์
ฯ
๕. มิควรอวดเก่งโอ้.....................อัตตา
ความประมาทปราดพา................พลาดพลั้ง
ใครเห็นย่อมขัดตา......................รังเกียจ
มีแต่โทษโปรดยั้ง.......................หยุดโอ้อวดเขลา
ฯ
๖. เป็นกิจเป็นการแล้ว..................บันลือ
แสดงทักษะฝีมือ.........................ชื่อก้อง
ประกาศว่าเราคือ..........................คนเก่ง
ชนจึ่งชวนยก
หย้อง(ย่อง)..............แซ่ซ้องสรรเสริญ ฯ
๑๗ พฤษภาคม
๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น