ในห้วงแห่งรัก : กาพย์ฉบัง๑๖

ในห้วงแห่งรัก : กาพย์ฉบัง๑๖

๏    คืนคราวดาวเดือนเกลื่อนฟ้า.................ไร้คราบเมฆา

ฉันมายืนคอยปล่อยใจ

๏    กางปีกโผผินบินไป............สู่ฟ้านภาลัย

สดใสสีสันบรรเจิดสบ

๏    ขอบฟ้าจรดห้วงมหรรณพ...............โอบพื้นพิภพ

ปรารภความรักสลักเสลา

๏    ร้อยรวงดวงใจสองเรา.............ร่วมเรียงเคียงเคล้า

ภายใต้ร่มเงารัชนี

๏    เดือนผ่องส่องพื้นปถพี.............ดารารัศมี

ร่วมเป็นสักขีที่เฉิดฉัน

๏    รักคล้องจำจองใจครัน.............ดุจตรวนพรวนพัน

ให้ใฝ่ให้ฝันบันเทิงรมย์

๏    แว่วเพลงบรรเลงระดม..............ระรื่นชื่นชม

พร่างพรมเพียงจิตพิษฐาน(พิษฐาน=มุ่งหมาย)

๏    เคลิ้มไปในรสสราญ.............ท้นท่วงดวงมาน

รักบานดุจพานกัลป์พฤกษ์(กัลป์พฤกษ์=ต้นไม้ที่ให้ผลสำเร็จตามปรารถนา)

๏    ละเมียดละไมในรู้สึก..............ประทับลับลึก

สุดที่จะนึกจะจินตนา

๏    เปรมเปี่ยมเทียมทิพย์สุธา................ชโลมสมนา

วิภาวิภัทรทัศไนย(วิภัทร=วิ+ภัทร,ทัศไนย=งาม)

๏    รักที่มีเธอเลอละไม..............ล่องลอยฤทัย(เลอ=ยิ่ง,ละไม=น่ารักน่าเอ็นดู)

สู่แห่งหนไหนไม่สำคัญ

๏    เพียงเราสองคล้องใจกัน.............คือสรวงสวรรค์

ห้วงสรรค์หรรษาหาใดเทียม ฯ

๑๙ เมษายน ๒๕๕๖