ไม้นำทาง : โคลงสี่สุภาพ

ไม้นำทาง : โคลงสี่สุภาพ

๑. ราตรีคีตฟ้า.........................ข้างแรม(คีต=เพลงขับ)

ดาวสุกใสไวแวม.....................วับแพร้ว

ยังแสงสว่างเสียดแซม.............ทรงอยู่

หากแต่ตาบอดแล้ว..................มืดทั้งวัน-คืน ฯ

๒. คนตาบอดพึ่งไม้..................นำทาง

ปัดป่ายซ้ายขวาพราง...............ย่างเยื้อง

สัมผัสสิ่งกีดขวาง....................อุปสรรค

ขวากขุมหลุมละเปลื้อง.............ปลอดพ้นภัยพาน ฯ

๓. กฎเกณฑ์  กำกับกั้น............ปัญหา

วินัย ไขมรรคา........................ข้อห้าม

ระเบียบ เปรียบวัตรา................ปฏิบัติ

สวัสดิ์พิพัฒน์ข้าม.....................หน้าที่งานการ ฯ

๔. ศีลวัตร เป็นเครื่องป้อง..........กันกรรม

ปิดช่องโฉดชั่วทำ.....................ล่วงใกล้

บาปจึงบ่ครอบงำ......................เงื่อนผิด

ชีวิต-จิตสะอาดไร้.....................กรมกล้ำตรำสนอง ฯ

๕. กฎแห่งกรรมห่อนรู้.................ล่วงเห็น

เปรียบดั่งตาบอดเป็น..................พึ่งไม้

ศีลธรรมนำกฎเกณฑ์...................กำหนด

ฟันฝ่าวัฏฏะให้...........................กาจแกล้วกัณห์ไกล ฯ(กัณห์=ดำ)

๖. จงมีศีลเป็นไม้........................นำทาง

ธรรมส่องรองเรืองราง..................พร่างแล้ว

ญาณทัสนะสะสาง.......................มืดบอด(ญาณทัสนะ=ความรู้ความเห็น)
กุศลผลบุญแพร้ว........................ภัทรพร้อมพรรลาย ฯ(พรรลาย=มากมาย)

๔ เมษายน ๒๕๕๖