ยึดมั่น พลันทุกข์ : กาพย์ฉบัง๑๖
๏
ร้อนคราวร้าวแล้งแห้งเข็ญ................ฝนร้างว่างเว้น
ลมเย็นยามเช้าชายโชย
๏
มวลดอกบานไม่รู้โรย................หาแล้งแห้งโหย
โดยยังสะพรั่งเปล่งปลั่งหาญ
๏
ทั้งดอกทั้งใบรายลาน..............ขับเขียวสะคราญ
ดอกดาลสันสีแดงแข่งสวย
๏
พุ่มเตี้ยเรี่ยพื้นรื่นรวย...............พร้อมเพรียงเคียงพวย-
พุ่งยอดสอดแแพรกแทรกพ้น
๏ รับแสงสุรีย์นิรมล...............เสาว นภดล
สกลสกาวเสน่หา
๏ เฉกเช่นเผชิญชีวา...............อยู่ในโลกา
ทรัพยาจำกัดขัดข้องไข
๏ ยากแท้แม้ทำตามใจ...............ตัณหากล้าไกร
มิไร้สิ้นความลำบากเข็ญ
๏
หากเราเข้าใจในประเด็น................สัจจ์ปรากฏเป็น
สงบเย็นเป็นสุขทุกสถาน
๏
ลดละตัณหา-อุปาทาน..............หมายปองต้องการ
รู้จักประมาณการกมล
๏ ความรู้ความสามารถตน..............ขีดจำกัดผล
อย่าได้ดิ้นรนจนหวั่นไหว
๏ คอยตามกำกับปรับใจ...............คุณธรรมนำไท
" ยึดมั่น " รานไปไร้ทุกข์เอย ฯ
๑ มีนาคม ๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น