ความสงบ แสนวิเศษ : โคลงสี่สุภาพ

ความสงบ แสนวิเศษ : โคลงสี่สุภาพ

๑. ธันวาฯอากาศร้อน..............ระแหง

หนาวช่างมาครางแคลง...........เชื่องช้า

สูรย์ยามบ่ายสาดแสง..............แผดผ่าว

ลมนิ่งยิ่งโถมท้า.....................อ่อนล้าโรยแรง ฯ

๒. ยอดสนมิโยนย้าย…………....เหยียดยง

มวลหมู่หูกวางคง....................เคร่งเค้า

ลำดวนทั่วดอนดง....................ไป่ไหว ติงรา

เสมือนหนึ่งมิรึงเร้า...................ด่าวด้วยฤดูแปร ฯ

๓. ทำงานพาลเหนื่อยล้า...........เคร่งเครียด

เสร็จนั่ง-นอนหลังเหยียด...........หลับพริ้ม

ไม่มีสิ่งเบียนเบียด.....................สันติ

กายผ่อนคลายเริงลิ้ม.................เริ่มฟื้นคืนแรง ฯ

๔. " ความสงบ " แหล่งพักฟื้น....พิเศษ

เสริมส่งจำนงเจตน์.....................แจ่มจ้า

ปัญญาปลั่งสังเกต......................เหตุ-ผล

ใจเกิดสมาธิกล้า.........................แกร่งแกล้วกำดาล ฯ(กำดาล=บันดาล)

๕. " ความสงบ " เฉกเช่นน้ำ.........อำมฤต

ชูช่วยชุบชีวิต..............................อ่อนล้า

พลังเติมเพิ่มพิศ...........................พิเศษ

เกิดเรี่ยวแรงคืนกล้า......................ต่อสู้ต่อไป ฯ

๖. ความสงบ " ภายนอก " นี้..........นิรามิษ(ไม่มีเครื่องล่อใจ)

ความสงบ " ภายใน " จิต................นิตย์ล้ำ

คลองธรรมสำเร็จสิทธ์.....................นิโรธ(สิทธ์=ผู้สำเร็จ,นิโรธ=นิพพาน)

กิเลสตัณหาห้ำ-.............................หั่นได้หทัยนันท์ ฯ

๙ มกราคม ๒๕๕๖