เผื่อเหลือ เผื่อขาด : โคลงสี่สุภาพ
๑. อุษาอาภาครึ้ม..................ซึมเซา
หม่นมัวสลัวเทา....................ทั่วฟ้า
สายลมแผ่วพัดเบา.................พาตผ่าน
สูรย์อ่อนรอนแรงล้า................หลบลี้ฤาไร
ฯ
๒. ผืนดินดูชุ่มชื้น....................ชลดาล
ผลจากฝนชะลาน...................ล่วงล้ำ(ฝนชะลาน=ชื่อของฝนชะช่อมะม่วง)
ติณชาติเฉกสะคราญ...............เขียวสด
ใบขจียังมีน้ำ..........................หยดค้างเยาว์คง ฯ
๓. อากาศเย็นย่ำเช้า................บริสุทธิ์
สรรพสิ่งนิ่งดูดุจ.......................เคลิบเคลิ้ม
หากทว่าเวลาหยุด....................หาไม่
ลมเร่าหนาวสั่นเริ้ม....................เตือนต้องตรำการ
ฯ
๔. หาเงินเพียงเพื่อใช้.................พัทธ์ชนม์
หาใช่ขาดแคลนจน.....................เดือดร้อน
หาเฝือเพื่อเปรอปรน....................อวดโอ่
หาก่อกุศลกล้อน.........................เผื่อให้พองาม
ฯ
๕.
เวลาเหลือว่างไว้......................สร้างสรรค์
เงินเหลือเผื่อแผ่ปัน......................แบ่งหล้า
บุญเหลือส่งสุขสันติ์......................สุคติ
คุณเหลือเกื้อกูลกล้า.....................ชาติหน้ามีบุญ
ฯ
๓๐ มกราคม ๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น