ใบพิกุลสอนธรรม
: กลอนแปด
๏ ต้นพิกุล แก่เก่า
เสาวลักษณ์ ใบดกนัก พักร่ม
สมสุขสันติ์
ซ่อนผลแก่ แลมี
สีแสดพรรณ ใบดกนั้น บ้างตาย
ไร้ชีวี
๏ ใบพิกุล หมุนพลิ้ว
ลอยลิ่วพลัด จากกิ่งลัด ลงดิน
สินธุศรี
ไคลนิเวศน์ เขตป่า
วนาลี สู่วิถี ชลา วัฏฏะจร
๏ ใบพิกุล
ดุลยะ สุภาษิต โลก-ชีวิต อนิจจา
ธรรมาสอน(ดุลยะ=เท่าเทียม)
การแปลงเปลี่ยน
เวียนวน ชลธร อย่าเดือดร้อน/ดีอก/ตระหนกใจ
๏ ใบพิกุล หมุนควง
หลุดร่วงหล่น ใจพิมล ไม่หล่น
มลทินไหล
แม้ระกำ ลำบาก
ยากเพียงใด คงแกร่งไกร
ใจทิน ศีลธรรม(ทิน=ให้แล้ว)
๏ ใบพิกุล สุดสิ้น
ชีวินหล่น พิกุลผล เพิ่งเริ่ม
เผดิมพร่ำ
บนวิถี ชีวิต อนิจจ์นำ ชะตากรรม ดำเนิน เผชิญเอย ฯ
๑๗ มกราคม ๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น