ดิน-น้ำ-ป่า อย่าทำลาย : กลอนแปด

ดิน-น้ำ-ป่า อย่าทำลาย : กลอนแปด

๏    สุริยง ส่งสาร สายัณห์ย้อน             อาภารอน อ่อนแรง แพลงสีสัน

วลาหก รกไร้ ให้เหมันต์                      สิ้นวสันต์ วัสสา อวิรุฬห์(วัสสะ=ฝน,วิรุฬห์=เจริญงอกงาม)

๏    กลิ่นกำจร กำจาย จากชายป่า         ดอกพญา สัตตบรรณ จรรโลงสุน-

ทรียภาพ ขับกล่อม หอมละมุน               ไพรพนา อาดุลย์ จำรุญจินต์

๏    แสนบันเทิง เริงรมย์ ชมธรรมชาติ     งามพิลาส อัศจรรย์ ไร้วันสิ้น

ตราบเราไม่ ทำลาย ให้ราคิน                 ฟ้าแลดิน ภิยโย โศภินา(ภิยโย=ยิ่ง,โศภิน=งาม)

๏    ดินพึ่งน้ำ อุดม สมบูรณ์สรรค์           น้ำพึ่งไพร  ให้ผัน ปันวัสสา

ไพรพึ่งดิน สินธุ มุทิตา                        ต่างพึ่งพา อาศัย ให้แก่กัน

๏    คนพึ่งพา อาศัย ในทุกสิ่ง              อย่าเย่อหยิ่ง ลิงโลด อุโฆษหรรษ์

ทำลายป่า ฆ่าดิน สินธุรัน                     ไม่นานวัน พลันสิ้น เดือดดิ้นเอย ฯ

๖ ธันวาคม ๒๕๕๕