ธรรมชาติ คือ เพื่อนแท้ : โคลงสี่สุภาพ

ธรรมชาติ คือ เพื่อนแท้ : โคลงสี่สุภาพ

๑. ชัฏรกแลตลิ่งห้วย...............ระหาน

เกาะแก่งแทงชลธาร...............โผล่พ้น

พงพืชแพร่อภิบาล...................สัตว์ส่ำ

ปลาแฝงแมลงล้น....................ร่วมพ้องหลากพันธุ์ ฯ

๒. ลอยนิ่งจิงโจ้น้ำ....................สำเริง

เขียดผ่ายผอมพรางเชิง.............เชี่ยวชั้น

นกเป็ดแตกกระเจิง....................บินร่อน

นกกาน้ำดงดั้น..........................ด้นหาอาหาร ฯ

๓. ตะวันยอแสงท้าย...................ทิวา

ตกแต่งแพลงนภา......................เพริศแพร้ว

สีสันบรรเจิดตา..........................วิจิตร

มองไม่เคยอิ่มแล้ว......................ชื่นไร้ลำเค็ญ ฯ

๔. ธรรมชาติคือเพื่อนแท้...............พิทูร(พิทูร=รอบรู้)

เกิด-แก่-เจ็บ-ตายกูล....................กิจเกื้อ

คอยรักษาอาดูร...........................สรรพสิ่ง

พูนแผ่ไพศาลเอื้อ........................ไป่สิ้นอารี ฯ

๕. ธรรมชาติเป็นผู้ให้.....................ชีวิต

โปรดไตร่ตรองปองคิด...................ปกป้อง

หากมักง่ายหมายผิด......................ผลาญมุ่ง

ธรรมชาติจักขับข้อง.......................ขื่นเร้าเอาคืน ฯ

๖. จะไม่มีที่ให้...............................อยู่เย็น

ขาดแคลนแร้นลำเค็ญ.....................ข้าวน้ำ

คนจักฆ่ากันเป็น.............................สัตว์ป่า

โลกล่วงโลกันตร์ล้ำ........................เร่าร้อนฟอนไฟ ฯ

๑๑ ธันวาคม ๒๕๕๕