สาธุชน : โคลงสี่สุภาพ

สาธุชน : โคลงสี่สุภาพ

๑. คืนแห่งฝนพ้นผ่าน..............คลานไคล

สุตสู่อรุโณทัย.......................รุ่งเช้า(สุต=ไหลไป)

บนลานลั่นทมใบ....................ดอกหล่น

กลีบขาวมนยลเย้า..................เคร่าพื้นพสุพรม ฯ

๒. ดอกลั่นทมชมเคื้อ................คงขจร

ตกแต่งพนาดอน......................เฟื่องฟุ้ง

คราประคิ่นทินกร......................สรส่อง

เพรายิ่งพิงเพรื่อคลุ้ง..................อะคร้าวเสาวคันธ์ ฯ

๓. ดุจลั่นทมสมให้.....................พิไลเห็น

สุจริตจิตใจเป็น.........................สิ่งเคื้อ

ศีลไกรไป่กระเซ็น......................ตกต่ำ

สุคติสิริเรื้อ...............................รุ่งล้ำสัมฤทธิ์ ฯ

๔. ทุจริตขจิตไคล้.......................ใจขาม

กรรมก่อส่อสาบทราม...................สืบส้อง

วิบากดิฐติดตาม...........................สำส่อ

สนองขัดสนัดคล้อง......................ถ่องแท้แดสถล ฯ

๕. กลแห่งกรรมซ่อนเร้น.................เป็นไป

ปันปล่อยใครปองใด......................ป่ายค้น

คิดแยกแปลกแจกใจ......................ปรากฏ

ดี/ชั่ว ดาลทั่วท้น...........................ฉบัดเบื้องภพภูมิ ฯ(ฉบัด=ชัด)

๖. สุขุมสุมเสริดคร้าม.......................ทรามสน(เสริด=หลีกหนี)

สุจริตสฤษฏ์ผล..............................เพริศแพร้ว

สุรัติขจัดฉล...................................ชื่นจิต(สุรัติ=ความปราบปลื้มยินดี)

สุหร่งทรงเลิศแล้ว............................ทแกล้วสาธุชน ฯ(สุหร่ง=สุรงค์)

๘ พฤศจิกายน ๒๕๕๕