สุข-ทุกข์ เกิดจากใจ : กาพย์ฉบัง๑๖

สุข-ทุกข์ เกิดจากใจ : กาพย์ฉบัง๑๖

๏    เพราะใจไม่ยอมอดทน.............สู้ความลำบน

ยังผลให้ตนลำบาก

๏    เพราะความรู้ไร้ไม่มาก.............ความสามารถผาก

เลยรู้สึกยากหนักเข็ญ

๏    เพราะผวนคิดผิดประเด็น.............ครวญใคร่ไม่เป็น

ย่อมไม่เห็นทางสางไกกล

๏    เพราะปฏิพัทธ์มัดกมล............ต่อใครสักคน

ไม่สนใจในพื้นฐาน

๏    อยากมีอยากเป็นอยากปาน............หมายปองต้องการ

ร้อนมานร่านล้นกมลเข็น ฯลฯ

๏    หลายสัจจะสาระเป็น............เหตุร้อนห่อนเย็น

ลำเค็ญดวงจิตจนอิดหนา

๏   หลากสาเหตุเวทนา...........ตรอมตรมอุรา

ปัญหาไหลหลากกรากหลง

๏    หาก "รู้จักคิด" จิตจง............ศีลธรรมดำรง

จำนงส่งจิตพิศกุศล

๏    บรรเทาเมามัว "ตัวตน".............ดวงจินต์ดิ้นรน

ผ่อนปรนผลที่เป็นไป

     

๏    ย่อมอยู่เป็นสุขปลุกใจ............อุปสรรคหนักใด

ไม่ทำให้ท้อต่อล้อเอย ฯ

๕ พฤศจิกายน ๒๕๕๕