จงสร้างสรรค์จรรโลงหล้า
: กลอนคติชีวิต(กลอนหก)
๏ เข้าสู่ห้วง
ล่วงเหมันต์...............บรรยากาศ ดูเงียบเหงา
พฤกษ์ทิ้งใบ
ไพรซึมเซา................สงัดเร้า เศร้าอารมณ์
๏ ยิ่งปลายฝน เยือนต้นหนาว.........หมู่เมฆขาว
เทาประสม
ปกคลุมฟ้า
ปานระทม.....................ลมแผ่วพลิ้ว ลูบผิวกาย
๏ ป่าทำงาน
ทั้งวันคืน...................แม้ความชื้น รื้นแห้งหาย
เผชิญหน้า
อย่างท้าทาย.................จนชีพวาย จึงคลายวาง
๏ ฟ้าสร้างสรรค์
การย์พิสุทธิ์............ไม่เคยหยุด สะดุดย่าง
สู่เป้าหมาย
สุดปลายทาง..................ที่กว้างไกล ไร้จินดา
๏ เกิดเป็นคน
อย่าฉลคิด..................มีชีวิต ไม่อิดหนา
งานประวรรต
พัฒนา.........................ให้ก้าวหน้า สถาพร(ประวรรต=เป็นไป)
๏ มุ่งมั่นทำ
สม่ำเสมอ.......................ไม่เผลอเลอ ละเมอหลอน
ทำงานไป
ใจแคลนคลอน....................ใคร่อาวรณ์ นั่ง-นอนกิน
๏ ฝันจับจ่าย
ได้เที่ยวท่อง...................งานไม่ต้อง ข้องถวิล
เกิดมาใย ให้ราคิน
?............................ใช้ชีวิน วารสิ้นเปลือง
๏ จงสร้างสรรค์
จรรโลงหล้า.................เพิ่มคุณค่า ชีวาเฟื่อง
ขัดเกลาใจ
ไขประเทือง.........................บันลือเลื่อง เบื้องหน้าเอย ฯ
๒๑ พฤศจิกายน ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น