ช่วยไม่ได้
ตัวใครตัวมัน : กาพย์ยานี ๑๑
๏ กลีบดอก
ลำดวนร่วง.............ลำนำท่วง ทำนองสณฑ์(สณฑ์=ดง)
ขอบโค้ง
ขอดโก่งมน.................รายรอบต้น ริมชลธาร์
๏ ดอกรั้ง ยังหอมหวน...............รมย์รื่นชวน
รัญจวนหา
ใบปรก
ดกดื่นตา........................บังแสงจ้า ร้อนระบาย
๏ แดดรน ดลลานดิน..................แผดร้อนหิน
เย็นสิ้นหาย
หลีกเว้น
เร้นวางวาย....................ใต้ลำยอง ตรองลำดวน(ลำยอง=งาม)
๏ รอบกาย รายโลกีย์..................ชั่วแลดี
มีหลากล้วน
ความชั่ว
คอยยั่วยวน....................ความดีถ้วน ชวนทำดี
๏ ตั้งใจ
ไม่ประมาท.....................ความชั่วขลาด ขยาดหนี
คนพาล
กาลกรรณี........................อย่าริคบ หลบหลีกไคล
๏ ศีลธรรม
นำสวัสดิ์......................สุวิพัฒน์ นิรัติศัย(นิรัติศัย=ประเสริฐยิ่ง)
จรรยา
พาประไพ...........................ให้สัมฤทธิ์ พิชยา
๏ หากเขลา
มัวเมาคิด....................หลงเริงผิด ติดตัณหา
ทุจริต
พิศสุธา................................มิจฉาฉล มนลำพอง
๏ มักใคร่
หมายราคี........................กรรมบัดสี พลีผยอง
ชั่วช้า
กล้าเกลือกกอง......................จะต้องรับ กับผลภัย
๏ กระทำ
ตามกระมล.......................วิบากสน วนเสือกไส
ตนก่อ
ต่อกลไกร.............................ช่วยไม่ได้ ตัวใครตัวมัน ฯ
๑๘ พฤศจิกายน ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น