คิดถึงคนที่รัก : อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑

คิดถึง คนที่รัก : อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑

๏    สิ้นสี สุรียน.................นภดล ระคนค่ำ

มองฟ้า ทยอยดำ.............อุระร่ำ คะคำนึง

๏    อกที่ มิแคลนคลอน......สติธร วิวรณ์ถึง(วิวรณ์=การเปิดเผย)

ทุกกา ละตราตรึง..............เฉพาะซึ่ง กะหนึ่งคน

๏    ยิ่งยาม อร่ามเว้น..........รุจิเห็น ละเร้นหน

รัญจวน ระรวนจน..............จะสะอื้น สะเทือนใจ

๏    คิดถึง คะนึงหา.............นยนา สุธาศรัย

ปานนี้ จิเป็นใด ?...............หฤทัย พิไรราว

๏    ค่ำมา นิศาชล...............ระดะดล ผจญหนาว

อยากหา ภูษาพราว............ทะนุห่ม ประโลมจินต์

๏    ก่อนนอน จะอ้อนออด......อุษณ์กอด มิฉอดฉิน(อุษณ=อบอุ่น)

กล่อมให้ หทัยทิน...............นิทรา สวัสดี(ทิน=ให้แล้ว)

๏    ยามหลับ จะขับไล่...........ภยะไส ประไพศรี

ไม่ห่าง สุรางค์วี-..................ระสมัคร พิทักษ์ภร(ภร=ค้ำจุน)

๏    เปรอปรน สุคนธา.............นิตย์ฟ้า อุษาสร

สรรพา คุณากร.....................จะแสวง เสนอสนอง

๏    หนึ่งเดียว ณ กลางใจ.........มนใฝ่ มิไคลครอง

จงรัก วิภักดิ์ผ่อง....................ปริเยศ พิเศษเอย ฯ(ปริเยศ=ที่รัก)

๑๒ พฤศจิกายน ๒๕๕๕