เสียงฝนหล่นริน : กาพย์ฉบัง ๑๖
๏
ตื่นมาท่ามกลางราตรี.............แสงวาบทาบที
เหมือนมีฟ้าแลบแปลบปลาบ
๏
ห่างไกลไร้เสียงเพียงภาพ..............เมฆมวลผวนขาบ
ค่อยขยับกรีฑามาใกล้
๏
แว่วเสียงฝนคำรนไกล.............นุ่มนวลยวนใจ
หลงใหลให้ตั้งใจฟัง
๏
ทำนองพ้องเพราะเสนาะดัง.............ไพเราะเหมาะจัง
กังวานผ่านเข้ามาหา
๏
ประโคมรมย์รื่นชื่นอุรา............พิรุณสุนทรา
ปานสุทธาทิพาสังข์
๏
แล้วหยาดฝนก็ล้นหลั่ง..............กระทบสบดัง
โดนหลังคาพาพิสมัย
๏
ซาบซึ้งบึ้งทรวงดวงใจ...............เหนือสิ่งอื่นใด
ในหมู่ผู้คนดลกรรม
๏
จิตสงบพานพบธรรม..............ประเสริฐเลิศล้ำ
ชื่นฉ่ำท่ามกลางราตรี
ฯ
๑๗ กันยายน ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น