แด่..ดวงวิญญาณ : กาพย์ยานี ๑๑

แด่..ดวงวิญญาณ : กาพย์ยานี ๑๑

๏      เหล่าปวง ดวงวิญญาณ..............คือพลังงาน ดาลชีวิน

เกิด-เป็น-ได้เห็น-ยิน........................อยาก-อยู่-กิน ฯลฯ จวบสิ้นใจ

๏      วิบาก หลายหลากพรำ...............สนองกรรม เคยทำไว้

สุข-ทุกข์ ผูกพันไป..........................ไม่สูญสาบ ตราบชะตา

๏      ตัว " ตน " ผจญตรึก..................ความรู้สึก ผนึกหนา

ตั้งแต่ เกิด-แก่มา............................." อนัตตา " ยากอธิบาย

๏      ต้องให้ กลายเป็นซาก.................วิญญาณพราก จรจากหาย

ต้องรอ จนต่อ " ตาย ".......................จึงเข้าใจ ในทันที

๏      ว่าสิ่ง ที่จริงจัง............................แสวงสมสั่ง หวังสุขี

ยศ-ฐาน์ ฯลฯ ประดามี........................แค่วิถี ที่ผ่านไป

๏      ว่าสิ่ง ที่หวงแหน.........................เป็นสารแก่น " กาย " แร้นขัย

เสมอค่า " มายา " ไคล.......................แค่หลงใหล ให้สำคัญ

๏      เหลือเพียง เรียงบาป-บุญ...............ตามเกื้อหนุน ทุนสร้างสรรค์

ชาติใหม่ ให้ประจัญ.............................วิบากผล ตนก่อทำ

๏      คิดได้ อย่าใหลหลง.......................พะวักพะวง ทำคงขำ

ฝักใฝ่ ในศีลธรรม.................................ก่อกุศล พิมลเทอญ ฯ

๓๑ พฤษภาคม ๒๕๕๕