พุทธชยันตี ๒,๖๐๐ ปีแห่งการตรัสรู้ : กลอนแปด

พุทธชยันตี ๒,๖๐๐ ปีแห่งการตรัสรู้ : กลอนแปด

๏      ณ " พุทธะ ชยันตี " ปีบวร                   อนุสรณ์ ย้อนสู่ ตรัสรู้เห็น

แห่งพุทธะ ประสงค์ ทรงบำเพ็ญ                      สำเร็จเป็น อภิชาต ศาสดา

๏      ๒,๖๐๐ ปี ที่ปรากฏ                            โลกุตรธรรม งามบท ปลดทุกขา

อริยสัจ จา ๔ สุวิชชา                                   ที่นำพา เวไนยสัตว์ พ้นวัฏฏ์วน

๏      ทุกข์ : ขันธ์ ๕ อุปาทาน บีบคั้นใจ           สมุทัย : คือตัณหา อกุศล

นิโรธ : ดับ ทุกข์สิ้น หมดดิ้นรน                       มรรค ๘ หน ศีล-สมา ธิ-ปัญญา

๏      ปริญญา : เข้าใจ ในทุกข์เขต                 ปหานะ : ละเหตุ เภทตัณหา

สัจฉิกิริยา : ทำให้แจ้ง นิพพานา                     ภาวนา : ปฏิบัติ ด้วยสัตย์จริง

๏      อย่ามัวแต่ บูชา ด้วยอามิษ                     ละเลย " จิต " มิจฉา ตัณหาสิง

" ปฏิบัติ " บูชา อุตส่าห์อิง                              สบผลยิ่ง ทิ้งทุกข์ เป็นสุขเทอญ ฯ

 “พุทธชยันตี” แปลตามศัพท์ว่า “ความมีชัยชนะของพระพุทธเจ้า”

อธิบายขยายความว่า “การประสบชัยชนะที่มีต่อหมู่มารและกิเลสของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในคืนวันที่ตรัสรู้”

กล่าวคือ ในยามค่ำคืนแห่งวันตรัสรู้นั้น พระพุทธองค์ทรงบำเพ็ญเพียรทางจิตต่อสู้กับหมู่มารและกิเลสในพระทัย

จนประสบชัยชนะ สำเร็จเป็นพระอรหันต์ผู้มีพระทัยบริสุทธิ์ดับเพลิงทุกข์เพลิงกิเลสได้หมดสิ้น

และสำเร็จเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้ตรัสรู้ชอบด้วยพระองค์เอง

เหตุการณ์ได้เกิดขึ้นในยามราตรีแห่งวันเพ็ญเดือนวิสาขะ (ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๖) 
ณ ภายใต้ควงไม้อัสสัตถพฤกษ์ (ต้นโพ) 

ริมฝั่งแม่น้ำเนรัญชรา ตำบลอุรุเวลาเสนานิคม แคว้นมคธ ดินแดนชมพูทวีป เมื่อก่อนพุทธศักราช ๔๕ ปี 

 อริยสัจจ์ 4 เป็นหลักคำสอนหนึ่งของพระพุทธเจ้า แปลว่า ความจริงอันประเสริฐ ความจริงของพระอริยะ หรือความจริงที่ทำให้ผู้เข้าถึงกลายเป็นอริยะ 
       1. ทุกข์ 
       2. ทุกขสมุทัย
       3. ทุกขนิโรธ 
       4. ทุกขนิโรธคามีนิปฏิปทา เรียกอีกอย่างหนึ่งว่า มัชฌิมาปฏิปทา แปลว่า ทางสายกลาง 

           มรรคมีองค์ 8 นี้ สรุปลงในไตรสิกขา คือ ศีล สมาธิ ปัญญา

กิจในอริยสัจ คือสิ่งที่ต้องทำต่ออริยสัจ 4 แต่ละข้อ ได้แก่

      1.ปริญญา 

      2.ปหานะ

      3.สัจฉิกิริยา

      4.ภาวนา

๒๓ พฤษภาคม ๒๕๕๕