คน กับ ความจริง : โคลงสี่สุภาพ
๑. สติปัญญาโฉด ; กั้น.................ด้านบน
ดวงจิตคิดอกุศล..........................บังหน้า
ความรู้บ่สู่สน...............................ข้างปิด
นิสัยดื้อหือกล้า.............................ปิดเบื้องเปลื้องหลัง
ฯ
๒. เกิดมาสมองทื่อ ; ให้..................โง่งม
ชอบชั่วกลั้วเกลือกกรม....................ขื่นคู้
สารศาสตร์ไป่ปราศสม-....................สั่ง
; มืด มนนา
บ่เชื่อฟังผู้รู้....................................หมดสิ้นทินแสง
ฯ
๓.
มิยอมรับสัจจ์ไซร้.........................ไคลจริง
ฝันเฟื่องเนื่องแนบอิง........................เอิบอ้าง
ปลอบใจใฝ่พึ่งพิง.............................พร่ำเพรื่อ
แต่งเรื่องลวงหลอกสร้าง.....................เสพให้สุขสันติ์
ฯ
๔. คนขลาด...แต่งเรื่องไว้....................ลวงตน
คนชั่ว...มารยายล...............................หลอกหล้า
คนโง่...หลีกเลี่ยงสน...........................สัจจ์สู่
คนซื่อตรง...คงขู้(คู่)............................จริงแท้แน่ถวิล
ฯ
๕.
บัณฑิตย่อมไขว่ค้น...........................ความจริง
สัมมาปฏิบัติอิง....................................ถูกต้อง
หลักธรรมนำพึ่งพิง................................ปลุกปลอบ
ปราศจากอคติข้อง..................................ฉ่องรู้ชูกมล
ฯ
๑๒ พฤษภาคม ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น