น้ำฝน น้ำใจ : วสันตดิลกฉันท์ ๑๔

น้ำฝน น้ำใจ : วสันตดิลกฉันท์ ๑๔

๏      ห้วงแห่งฤดูอุษณะกาล..............ทิวะวาร ทะยานร้อน

ลมหยุดขยับพนะอวรณ์....................ระอุผ่าว ก็เข้าพก (วรณ์=การป้องกัน)

๏      แผ่นพื้นวลาหกะละล่อง.............นภป้อง ประจิมปก (วลาหก=เมฆ)

บังอัศดงสุริยะยก............................รุจิลับ ขยับลา (รุจิ=แสงสว่าง)

๏      ดั่งผืนพิพัสตระสะคราญ.............ดุจะม่าน พิมลมา (พัสตร์=ผ้า)

ปิดฉากเชวงชุณหะครา....................จระคลุ่ม ประชุมครัน (เชวง=รุ่งเรือง,ชุณห=สว่าง,จระคลุ่ม=มืด)

๏       ฟ้าวาบสว่างอสุนิบาต...............วิช์ชุนาฏ วิจลนันท์ (วิชชุ=สายฟ้า)

กึกก้องสกลสระสนั่น........................พสุธา สะเทือนไหว ( สร=เสียง)

๏      โปรยปรายพิรุณภฤศะริน.............ทละติณ ประทินไตร (ภฤศ=มาก,ทละ=ใบไม้)

พฤกษาขจีสุขินะใคร่.........................รตะรำ ระบำเริง (สุขิน=สุข,รตะ=สบาย)

๏      โลกมีพิรุณมิดุลยา......................ทุพะภา วะยากเยิง (เยิง=ป่าเถื่อน)

น้ำฝนมิเฟื้อทระเถลิง.........................ผิกระเจิ่ง กว่าน้ำใจ

๏      โลกแล้งมโนชละซะกว่า...............อนะอา รยาศัย (อน+อารยะ+อาศัย)(อน-=ไม่)

ราตรีมิดำทุระกระไร............................ตละเช่น กมลชน (ตละ=เช่นกัน)

๏      น้ำใจเสมือนสริตะนอง...................วสุกอง ตระกัดดล (สริต=แม่น้ำ,วสุ=กรุณา,ตระกัด=ใคร่)

น้ำใจประดุจวิสุทธ์ฝน...........................ปริรม ชะกันดาร ฯ(ปริรม=ยินดี) 

๒๒ เมษายน ๒๕๕๕