ชีวา อย่ายึดมั่น : กลอนคติชีวิต(กลอนหก)
๏ ฟ้าสลัว
มัวเสลา.....................ล่วงเลยเช้า เข้าสู่สาย
แดดเลือนราง
เพียงพรางพราย........ลมพัดกราย ชายชลา
๏ ชั่วประเดี๋ยว
เสี้ยวประด๋าว.........ฟ้าพร่างพราว ราวผวา
สูรย์ส่องฉาย
ไร้เมฆา.....................บรรเจิดจ้า อาภาจร
๏ ท้องฟ้าคราม ยามบ่ายคล้อย......แดดเรืองรอย
ดอยรุ่มร้อน
ป่าหน้าแล้ง
แห้งเดิ่นดอน................พื้นสลอน กร่อนเกลื่อนใบ
๏ รังสิมา
เพลาเย็น......................สูรย์สรรค์เห็น เป็นไสว
สนธยา
บอกลาไป..........................เปิดฟ้าไตร ให้ราตรี
๏ ชีพระคน
ชนม์ละล่วง................เหตุการณ์ท่วง ห้วงวิถี
รัก-ชอบ-ชัง-พลั้งพลาด-มี................ทุกข์-สุขี-ดี-ชั่ว-ชัยฯลฯ
๏ จากวัยเยาว์
จนเฒ่าแก่...............จากอยากแส่ จนแย่ไส
จากปรารถนา
อจินไตย.....................จนอาลัย ไคลชีวา
๏ เหมือนมองฟ้า เพลาฟาก............บทจรฉาก
บากเวหา
จากรุ่งสาง
ย่างสนธยา......................ก่อนอำลา ยามราตรี
๏ เหมือนมายา
ประสบการณ์...........ไร้แก่นสาร รานแก่นศรี
อย่ายึดมั่น
โยงสัญญี.........................ปล่อยฤดี อิสระเอย ฯ
๖ มีนาคม ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น