ในครรลอง ของความเหงา(ภาคโลกีย์) : กาพย์ฉบัง ๑๖
๏
ในครรลองของความเหงา............มีเพียงเสียงเรา
ที่เฝ้าอยู่เคล้าคู่ใจ
๏
ท่ามกลางอ้างว้างอาลัย.............อาทรอ่อนไหว
เวิ้งร้างดั่งไร้วิญญาณ์
๏ ไม่มีใครในชีวา..............ให้มีสิเน่หา
เอกาว้าเหว่เรรวน
๏
ยินเสียงใจกล้ำคร่ำครวญ.............โอดโอยโหยหวน
รัญจวนหามิตรชิดหมาย
๏
และยินเสียงปลอบประโลมราย............จากความเดียวดาย
อย่าได้โศกเศร้าเหงาทรวง
๏ ในโลกีย์ฤดีปวง..............หลากล้นคนลวง
ยากห่วงใยยิ่งจริงมี
๏ " ตน " นั้นหรือคือ
คนที่............รักสุดชีวี
ชาตินี้-ชาติไหน..ไม่ต่างกัน
๏
อย่ามัวร่ำไรรำพัน..............ทำลายใจหรรษ์
รอนรันสันติ์สุข...ทุกข์ไฉน
๏
สร้างความเข้มแข็งแกร่งไกร............ตั้งมั่นภายใน
จิตใจเจิดจ้าสถาวร
๏
อย่าเพ่งความเหงาเพราพร.............สติมิดลิดรอน
อนาทรเดือดร้อนตนเลย ฯ
๑๘ ธันวาคม ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น