มืดมา สว่างไป : กาพย์ยานี ๑๑
๏ แสงแดด
พราวแผดผ่อง...............ใสสาดส่อง ละอองน้ำ
ฟุ้งฟ่อง
เรืองรองรำ-..........................ไพม่านหมอก ขาวพอกนวล
๏ อุษา สกาวใส..............................สร้างวันใหม่ ให้หรรษ์หวน
อ่อนเยาว์
เย็นเย้ายวน.........................แช่มชื่นชิด พิศเชยชม
๏ ริมเล
ต้นเหมันต์..........................สายลมรัน สำราญสม
คลื่นเกลียว
ชลเชี่ยวกลม.....................ผสานผสม ภิรมยา
๏ สาดส่าย
ใบมะพร้าว.....................พลิ้วพรายพราว กราวเสียงซ่า
หูกวาง
ใบคว้างคลา...........................ลมพัดร่วง ลงทรวงทราย
๏ ผืนทราย
ขยายยาว......................ขอบฟ้าสาว เคล้าสยาย
จากดิน
สู่ถิ่นดาย................................ไกลห่างหาย สายตาดู
๏ มนุษย์
แม้ผุดเกิด...........................มลกำเนิด ไม่เลิศหรู
จิตใคร่
ใจค้ำชู....................................อุปสรรคสู้ มุมานะ
๏ พาตน
ไปพ้นต่ำ............................ศีลธรรมสุทธิ์ อุตสาหะ
คุณธรรม
นำธุระ..................................จริยะ ประดับประดา
๏ ปลักพ้น
เป็นคนใหม่......................ภาพิไล ในวาสนา
เฉิดศรี
เชิดชีวา...................................มีคุณค่า สาธุชน
๏ มืดมา
สว่างไป..............................น่าเลื่อมใส อำไพผล
ชำนะ
ชะล้างมล-.................................ทินสิ้นสูญ จำรูญเอย ฯ
๑๕ ธันวาคม ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น