ธรรมชาติ วิกฤติ : วสันตดิลกฉันท์ ๑๔
๏
แลแล้วก็แจ้งอนิจตา...................อวิชา พลาสัจจ์
บทเรียนบ่เพียรบ่สมพัฒน์...................บ่มิคลาด
บ่มีคลา
๏
ข้าวน้ำก็ขาดบ่มิจะกิน...................ตระถิ่น ตะกายหา
อดอยากก็เยือนปะนครา......................ชลนอง
ชลานัยน์
๏
หน้าร้อนก็แล้งชลบ่มี....................ชลธี จะรินไหล
ร้อนเร่านรกนิรยะไกร..........................กมลา
พิกลการ
๏
หน้าฝนก็ฝ่าอุทกภัย......................ทรให้ ทลายราญ
บ้านช่องก็ชมชลสถาน.........................อพยพ
อพบเย็น
๏
หน้าหนาวก็หนาวสะทกสั่น..............มหครั่น มหันต์เข็ญ
ผ้าห่มจะห่มระดมเป็น............................มิสนอง
สนานชน
๏
เภทภัยพิบัติสหประพัทธ์..................พนตัด พนัสต้น
เผาผลาญพลังพลระคน..........................ระกำย้อน
ระกร่อนยืน
๏
แกล้งธรรมชาติทุจริต์แกล้ง................ก็แสลง สลอนคืน
กินใช้ผลาญผจญกลืน.............................ผลทุกข์
ผลาทน
๏
คิดได้ก็คิดสะสุจริต...........................จะพิชิต พิบัติพ้น
ชักช้าจะต้องทุรกมล................................ทุรล้น
ทุรนราย ฯ
๒ พฤศจิกายน ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น