ลม-อารมณ์ : โคลงสี่สุภาพ
๑. พระพายพัดสะบัดบ้า ฟ้าฝน
สาดซัดกระจัดจน โค่นไม้
เรือนชานพิการพิกล พินาศ
ธรรมชาติอำนาจใช้ ยับยั้งยากฉงน ฯ
๒. สายชลกลกราดเกรี้ยว เชี่ยวชล
เกลียวกรากกระชากชน ตลิ่งช้ำ
ดินแตกแยกสุดทน พังถล่ม
หลังแล้วหลังเล่าล้ำ บ้านช่องห้องหาย ฯ
๓. อารมณ์โหมบิ่นบ้า หาหาญ
ขาดวิจารณญาณ ล่มแล้ว
สติปัญญาลาญ สลายเสื่อม
ความเสียหายไป่แคล้ว สุดสิ้นจินตนา ฯ
๔. ความทะยานอยากกร้าน กมล
กระชากวิจารณ์จน เหลื่อมร้าย
ดั่งบอดตาพาตน โจนวิ่ง
ดีแต่บาดฆาตคล้าย เจ็บเนื้อเถือหนัง ฯ
๕. ลมเย็นเย็นเล่นไล้ เบาเบา
ฝนค่อยค่อยลอยเลา ลูบน้ำ
ใจเย็นเย็นเพ็ญเพรา ผะสบ
คิดค่อยค่อยร่อยค้ำ ด่ำห้วงดวงญาณ ฯ
๖. ยั้งสติอารมณ์ได้ ทมา(ทมา=ทม...การข่มใจ,การฝึกตน)
ประกอบประกฤตปัญญา แกร่งแกล้ว
ประกอบประกฤตปัญญา แกร่งแกล้ว
สุขุมคัมภีรภาพ์ รอบคอบ
กอปรกิจสฤษฏ์แล้ว ก้าวหน้าละเวร ฯ
๑๘
ตุลาคม ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น