มองโลก มองชีวิต : กลอนจรรโลงใจ
๏ นกยาง เกาะกลุ่มบิน จากหากิน ณ ถิ่นไกล
ขนขาว ปีกยาวใหญ่ ค่อยๆโบก สะบัดเบา
๏ สูรย์รอน อ่อนรังสี ปัจฉิมคลี่ ที่ปลายเขา
อำลา นภาเนา มิประสงค์ จงจากกัน
๏ คัคนะ สีฟ้าใส สุรีย์ฉาย ใสสีสัน(คัคนะ=ท้องฟ้า)
เปลี่ยนแล
แปรหลากรัน ก่อนจะลับ
กับราตรี
๏ ยามใจ ไร้ทุกขา มองโลกา โสภาศรี
ยิ้มง่าย
ล้นไมตรี
อยากเป็น-อยู่ คู่กาลกราย
๏ ยามทุกข์ ไร้สุขสันติ์ อกอัดอั้น ปัญหาหลาย
กิน-นอน
ไม่ผ่อนคลาย มองชีวา
น่าชิงชัง
๏ แม้ถ้า จักสามารถ ทุกข์ตัดขาด มิขัดขัง
เลิกคิด
จิตปล่อยรั้ง
สงบสุข ทุกเวลา
๏ มองโลก มองชีวิต ไม่ยึดติด ปิดตัณหา
ศีลธรรม นำชีวา ก่อกุศล ถกลไกร(ถกล=งาม)
๏ ต่อให้ มีปัญหา มองเมฆา หน้าตาใส
สูรย์ส่อง
รองเรืองใจ
นภากว้าง สร้างสุขเอย ฯ
๑๐ ตุลาคม ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น