นั่งริมหน้าต่าง : โคลง อกหัก
๑. นั่งริมหน้าต่างจ้อง มองจันทร์
สิบห้าค่ำงามงัน ปานนางฟ้า
กรีดกรายพร่างพายพรรณ ผันผ่าน
ประดับประดนหล้า แจ่มจ้าราตรี ฯ
๒. นั่งริมหน้าต่างต้อง หมองมาน
เมื่อที่รักมาราญ รักล้าง
โศกเศร้ากมลซาน ซมไห้
ดั่งขาดชีวาตม์ค้าง หม่นไหม้หทัยถวิล ฯ
๓. นั่งริมหน้าต่างข้อง หมองกมล
เราหรือซื่อสัตย์จน โง่เค้า
วิบากกรรมจำนน จิตจ่อม
จำใจไม่รุ่มเร้า เร่าร้อนรอนฤดี ฯ
๔. นั่งริมหน้าต่างป้อง น้ำตา
ไหลหลั่งดั่งชลา ท่วมหน้า
ปล่อยไปไม่นำพา ป่วนปิด
ปล่อยใจให้เหว่ว้า ว่างเว้นวัลลภ ฯ(วัลลภ=คนรัก)
๕. นั่งริมหน้าต่างส้อง เสพสงัด
ปริ่มว่าใจจะขัด ขาดไคล้
ดายเดียวเปลี่ยวปะหวัด ด่ำดิ่ง
ทรมานยิ่งสิ่งไซร้ ยิ่งไห้ทรมาน ฯ
๖. นั่งริมหน้าต่างร้อง ครวญหลัง
ข่มไว้ไม่ให้ดัง เกลือกก้ม
รักไคลใจจืดจัง จ่างจบ
รักใครใยร้างล้ม ปวดร้าวเนาไฉน ฯ
๗. นั่งริมหน้าต่างพ้อง ผู้ใด ?
ผู้ที่รักจากไคล เช่นข้า
เชิญร่วมชมนภาลัย เป็นเพื่อน
เชิญร่วมปลดปล่อยว้า เหว่ให้ห่างหาย ฯ
๔ ตุลาคม ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น