สาปแช่งคนโกงบ้านกินเมือง
: โคลงสี่สุภาพ
๑.
ผู้ใดที่โกงบ้าน โกงเมือง
ทำลายความรุ่งเรือง เสื่อมสิ้น
ความยุ่งยากขัดเคือง ก่อเกิด
ดาลผู้นั้นด่าวดิ้น ส่ำสิ้นอินทรีย์ ฯ
๒.
ผู้ใดที่กินบ้าน กินเมือง
กอบโกยสู่ตนเนือง นาถน้าว
ทุจริตคิดประเทือง แต่พวก พ้องนา
ราญผู้นั้นร่านร้าว เร่าร้อนโลกันต์ ฯ
๓.
ผู้ใดร่วมโกงบ้าน กินเมือง
สนับสนุนปูนเปลือง ห่ามให้
คอยจุนจานฟันเฟือง พวกผิด
แช่งผู้นั้นอย่าได้ อยู่ย้องสงบเย็น ฯ
๔.
สาปแช่งผู้ทำร้าย มาตุภุม (ภุม =แผ่นดิน)
เภทภัยโรคร้ายรุม ร่างล้อม
ตกต่ำช้ำชอกชุม ฉกาจ
วงศาคณาน้อม สาปเนื้อเชื้อไข ฯ
๕.
จงอดอยากยากแค้น ขาด-จน
สติฟั่นเฟือนกมล รนดิ้น
ถูกเบียนเบียดเดียดฉล สมแก่ กรรมนา
สมบัติพินาศสิ้น จ่อมหนี้จมหัว ฯ
๖.
กฎแห่งกรรมกลั่นกล้อน กลเกณฑ์
ตามจ่อต่อจองเวร ติดจ้อง
เถื่อนถ่อยทุรเดน ภพทั่ว
สมแก่ชั่วก่อก้อง บ้านเกิดเมืองนอน ฯ
๑๔ กันยายน ๒๕๕๔
เปรตนรกจงทิ่มจ้วง ใจมัน
ตอบลบสมดั่งผู้ประพันธ์ แช่งไว้