นกน้อย : โคลงสี่สุภาพ
๑.
โรยรินจากถิ่นฟ้า พิรุณ
ชุ่มชื่นรื่นการุณย์ แต่เช้า
เมฆหม่นพลพร่างผลุน นภาห่ม
ลมชื่นโชยคลื่นเคล้า โอบไล้กายผิว ฯ
๒.
ลูกนกพิราบน้อย ปุกปุย
เดินเดี่ยวเตาะแตะตลุย ตามพื้น
ผลจากอยากบินฉุย โฉบเฉี่ยว
ร่วงหล่นหม่นสะอื้น สุดสิ้นหนทาง ฯ
๓.
เหตุเพราะบ่รอให้ ควรกาล
มักง่ายไป่ประมาณ อวดกล้า
โศกสลดหมดสิ้นศานติ์ ขื่นขบ
กริ่งใจภัยต่อหน้า เกลือกใกล้มฤตยู ฯ
๔.
อย่าเอาแต่ใจใช้ ชีวี
โลกใหญ่ไป่ปราณี โอบอ้อม
เภทภัยมากมายมี โฉดชั่ว
พลาดผิดชีวิตพร้อม เสื่อมสิ้นชีวินสูญ ฯ
๕.
ประเพณีศีลธรรมน้อม นำตน
เหล่าปราชญ์บรรพชน ผ่านแล้ว
ถ่ายทอดตลอดจน ล่วงสมัย
ส่งประสิทธิผลแพร้ว สั่งไว้ให้ตาม ฯ
๖.
จรรยาคุณธรรมค้ำ ดวงกมล
สุขสวัสดิมงคล เลิศล้ำ
สรรพสิ่งชั่วโฉดชน แคล่วคลาด
ชีพงามประหนึ่งน้ำ ทิพย์เลี้ยงชโลม ฯ
๓ กันยายน ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น