โคลงสี่สุภาพ : หนุ่มข้าวเหนียวเหลียวรัก
๑. " ลำดวน " ในยามนี้ ดกดาย
" คูณ "คลี่ขจีขจาย รกรื้น
" ผักเม็ก "ร่าเริงราย ร่มรื่น
วรรษาทุ่งนาชื้น ยอดข้าวยาวสยาย ฯ
๒. เสียง" โหวด "โอดครวญพลิ้ว หวิวไหว
วอนนางอย่าห่างไกล ข่อยเศร้า(ข้าฯเศร้า)
แม้ว่าฟ้าสดใส เจิดแจ่ม
ห่างนางอาวรณ์เว้า คึดฮ้อดอย่างแฮง ฯ(คิดถึงอย่างมาก)
๓. " แคน " ครวญสำนวนน้อม รำพึง
ห่างกันมานติดตรึง แต่หน้า
ฝนพรำใคร่คำนึง ผิวผ่อง
อกพี่ขมกรมกล้า ร่ำร้องคล้อง"แคน" ฯ
๔. หนุ่มอีสานฝันไว้ ใฝ่ถวิล
เก็บเกี่ยวข้าวเหนียวสิน เสร็จแล้ว
สู่ขอโฉมยุพิน ครองคู่
หวังว่าข้าวจักแคล้ว ท่วม-แล้งอธิษฐาน ฯ
๕. เมฆผืนใหญ่ไหลล้อม ยอมโรม
ฟ้าผ่าคะนองโครม สู่พื้น
หัวนาห่าฝนโหม ลมลิ่ว
ปลายนากล้า(ข้าว)ร่ายรื้น เบิ่งฟ้าท้าฝน ฯ(มองฟ้าท้าฝน)
๖. ทุ่งนาปลูกข้าวเลี้ยง ชีวี
โพนผักพี่งามดี พรั่งพร้อม
ปศุสัตว์สารพัดมี มั่งคั่ง
รอใจนางร่างน้อม ฮักอ้ายแนเด้อ ฯ(รักพี่หน่อยนะ)
ดีมากคะ
ตอบลบขอบคุณครับ
ลบ