กาพย์ยานี ๑๑ : ห่มผ้า ห่มกาย
ฟุ้งฟ่อง ละอองฝน ลมพัดพ่น จนห้องเข้า
หาผ้า มาบรรเทา ห่มกายเนา ให้หนาวคลาย
ห่มผ้า ถ้ากายหนาว ห่มสาวๆ หนาวใจ(ค่อย)หาย
ห่มหนุ่ม ชุ่มฉ่ำกาย ห่มอาลัย ใจอาวรณ์
เปลี่ยวเปล่า หนาวดวงจิต ห่มผ้าชิด จมมิดหมอน
ใจหนาว จนร้าวรอน กอดก่ายหมอน นอนเดียวดาย
หาแฟน แทนผ้าห่ม แสนนานนม ไม่สมหมาย
ผ้าห่ม ถมทับกาย หนาวไม่คลาย หน่ายระทม
หลับตา กอดผ้าแน่น ไม่ทดแทน ใจแคลนขม
ลืมตา มองผ้าชม ไม่ชวนห่ม สมฤทัย
คืนหนาว แสนยาวนาน ทรมาน ปานไฉน
กอดผ้า ฝันหาใคร มาห่มใจ ให้แก่กัน
ตื่นนอน ยิ่งย้อนหนาว ยั่งยืนยาว ใจเฝ้าฝัน
ไร้ผ้า มาห่มพัน ไร้กันและกัน พันห่มกาย
หนาวใจ ไร้ใครห่ม ทนระทม ตรมไม่หาย
ห่มผ้า ไม่ระคาย ต้องอาศัย ใครห่มเอย ฯ
๒๓ มิถุนายน ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น