อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ : ชมนาง
น้องนวล นุช์ชวนหลง มนคง มิทรงศานติ์
เหมือนใจ มลายลาญ จิปราชัย เพราะความงาม
ดวงตา ประภาผุด วรนุช พิสุทธิ์นาม
รอยยิ้ม กระหยิ้มยาม สิริลักษณ์ ชนักชาย
สองแก้ม แชล้มโฉม อิษฎี์โน้ม ชโลมฉาย(อิษฎี=อยาก)
นุ่มหอม บ่ยอมคลาย มนพี่ สิเนหา
แก้มน้อง มิต้องหม่น ผิจะยล มิรนรา
แนบน้อง ฉลองนา- ถะสตรี สิเช้าเย็น
อกอ่อน สะท้อนไหว ปทุมาใด ฉงายเห็น
ไป่เทียบ บ่เปรียบเป็น ปทุมาน้อง สิต้องจินต์
เอวกิ่ว และพลิ้วผ่อง นรส่อง จิต้องผิน
ย้ายโยก สะโพก;อิน- ทระปรีย์ ธิดาปาน
สองขา กะสองแขน ดุจะแม้น กะเทียนคราญ
เห็นให้ สิใคร่หาญ อุระเต้น มิเป็นตน
หากแม้ มิได้ครอง มนต้อง มลายผล
ชาตินี้ มิจองจล จะสวา- มิภักดี
ขอเคื้อ นุช์เนื้อเย็น ภริยาเป็น นะเพ็ญศรี
แต่งตาม ประเพณี มิประกอบ ละลอบลวง ฯ
๗ มีนาคม ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น