กลอนรัก : ผู้คนล้นหล้า แต่ทว่า เรามารักกัน

            
                               ภาพจาก crazy-frankenstein.com

กลอนรัก : ผู้คนล้นหล้า แต่ทว่า เรามารักกัน

      โลกช่าง กว้างใหญ่ ไพศาล                 เกินการ ฝันใฝ่ ใจสนอง

ใยพา เราพบ สบปอง                               สานสอง พ้องหนึ่ง พึงใจ

      หนทาง หลั่งหลาย ในหล้า                  จินดา หาสุด หยุดใส

เราห่าง ต่างแคว้น แดนไคล                       แปลกใจ ใยจบ พบรัก ?

      ต่างกาล บรรเจิด เกิดจุติ                     ต่างสุด อุตส่าห์ หาสัก

ต่างมา ประสบ พบพักตร์                          ต่างฝัก รักใฝ่ หมายกัน

      เวลา ระยะทาง ห่างเร้น                      ไป่เป็น อุปสรรค รักสรรค์

เพียงเรา เข้าใจ ใคร่จรรย์                          สวรรค์ ปันเห็น เป็นใจ

      ผู้คน ล้นคลั่ก หลากหล้า                    ช่างน่า อัศจรรย์ ฝันไฉน ?

เราสอง จองเป็น เจนไป                           จึ่งได้ ใฝ่รัก สลักลัญฉน์(ลัญฉน์=เครื่องหมาย)

      สัจจะ จริงใจ จริงจัง                           สรรค์สั่ง รั้งจิต ชิดฉันท์

เนิ่นเนา เราไว้ ไร้วัน                                ผูกพัน สันติ นิรันดร

      คงเป็น บุพเพ สันนิวาส                       อดีตชาติ วัตรกรรม ทำก่อน

แตกต่าง ห่างไกล ใจจร                            สะท้อน ซ้อนรัก ทักทาย ฯ

๑๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๔