กลอนคติเตือนใจ : ปรินิพพานสูตร

             

กลอนคติเตือนใจ : ปรินิพพานสูตร

      พระวัสสา พรรษาสุด พุทธองค์              เสด็จลง เวฬุวคาม เวสาลี

ครบพรรษา สี่สิบห้า พุทธศรี                       เพราะพยาธิ สรีระ เริ่มประชวร

      ทรงสติ สัมปชัญญะ เวทนาต้าน             อธิษฐาน สังขารชนม์ โสภณถ้วน

เจโต ส..มาธิ มิ นิมิตมวล                           เวทนาซวน ล้วนดับสิ้น สุขินทรีย์

      ให้โอวาส พระอานนท์ " ตนเป็นเกาะ "    ธรรมเสนาะ " สติปัฏฐาน " สมานศรี

" ธรรมสรณะ " เป็นที่พึ่ง ซึ่งโสภี                 อย่าได้มี สิ่งอื่นเห็น เช่นพึ่งพา

      อานุภาพ " อิทธิบาท ๔ " มีฤทธิ์มาก        แม้แต่หาก อยู่ชั่วกัป รับปรารถนา

พระอานนท์ มารดลใจ ไร้ปัญญา                    ไม่อาราธนา พุทธองค์ ทรงพระชนม์

      ณ ปาวา..ลเจดีย์ นิเวศน์สถาน               ทรงปลงสังขาร ปรินิพพาน โองการผล

แผ่นดินไหว กลองทิพย์ลั่น สนั่นสกล               สามเดือนดล พระชนม์สิ้น ทอดอินทรีย์

      เด็ก-ผู้ใหญ่ ทั้งไพล่พาล หรือบัณฑิต          ทุกชีวิต พิศหม้อดิน ไม่ดิ้นหนี

ล้วนต้องแตก แยกสลาย ไร้ชีวี                         สติมี ศีล-สมาธิ-ปัญญา จิตตาดู

      "กุสินารา สาละวัน " อันสะอาด               ทรงไสยาสน์ ใต้สาละ พฤกษาคู่

มณฑารพ จุณจันทร์ทิพย์ ร่วงพริบพรู                 โปรยปรายสู่ บูชาพระ สรีระทรง

      กุลบุตร พุทธศรัทธา บูชาชี้                       สังเวชนีย์ เจดียสถาน ป้องกันหลง

จาริกสู่ ผู้เลื่อมใส ได้จำนง                               กายแตกลง ตรงสุคติ ทิพยสวรรค์

      " ต่อสตรี ภิกษุไซร้ อย่าได้ดู                         จำต้องดู อย่าสู่พูด อยู่สุดสันติ์

จำต้องพูด ตั้งสติ ให้ดีพลัน                               แม้ฟุ้งซ่าน จะพลันม้วย ด้วยราคี "

      ปัจฉิมพระ มหาพาท โอวาทใหญ่                 สังขารไซร้ เสื่อมไปถ้วน ล้วนวิถี

อย่าประมาท หัดให้พร้อม ซ้อมให้ดี                     ทรงฌาน ๔ ปรินิพพาน สังขารลง

      สักกะท้าว กล่าวคาถา อมตะไว้               สังขารทั้งหลาย ไม่เที่ยงหนอ ขออย่าหลง

 เกิดแล้วดับ ธรรมดา ปัญญาปลง                        สงบจง จรรโลงถูก สุขใจเอย ฯ

๑๒ ธันวาคม ๒๕๕๓