กลอน : ความรัก...ความสุข ?
(ฉันทลักษณ์ที่ผมคิดประดิษฐ์ขึ้นเอง)
ความสุข..ล้วนๆ หวนมี ที่ใด ในโลก ?
สุขคลุก ทุกข์โศก คือโลก วิถี มีเป็น
ความรัก ชักพา ธรรมาชาติ ขับไส ให้เห็น
ความรัก เฉกเช่น ของเล่น สำหรับ ทารก
ความทุกข์ ขลุกเศร้า ใดเล่า เท่ารัก หักอก
รักโง่ โร่รก รักวก ชีวิต บิดเบือน
ความรัก ถูกสร้าง จากช่าง ชื่อ " ใจ " ใดเหมือน
ลืมสติ เลอะเลือน ลืมเดือน ลืมวัน เวลา
ลืมสติ เลอะเลือน ลืมเดือน ลืมวัน เวลา
รักเหมือน น้ำหวาน ซาบซ่าน ชื่นฉ่ำ อุรา
รักร้าง ดั่งยา- พิษคร่า กระชาก ใจเจียน
รักร้าง ดั่งยา- พิษคร่า กระชาก ใจเจียน
รักหลอน สติ อย่าริ มีรัก นักเรียน
ตั้งใจ ใฝ่เพียร แปลงเปลี่ยน อนาคต สดใสฯ
๙ ตุลาคม ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น