โคลงสี่สุภาพ : บทความแห่งความเงียบสงบ

              
                                                   
โคลงสี่สุภาพ : บทความแห่งความเงียบสงบ

๑.ความเงียบสุดยอดแท้                     เพลงบท
ดนตรีอาจมีรส                                  ลุ่ม-เร้า

เงียบงันบันดาลพรต                           สงบสุข

เสพเสนาะแก่ผู้เข้า                             สู่ห้วงหัฏฐหรรษ์ฯ

๒.ความเงียบเชียบเรียบไร้                  สรรพเสียง

อมตะโสตสำเนียง                              นาถแท้

สติสัมปชัญญะเกรียง                           ก่อเกิด
สมถะ-วิปัสสนาแก้                              ก้าวล่วงอวิชชาฯ

๓.ความเงียบเปรียบดั่งห้วง                     อำมฤต

เสริมส่งคงความคิด                                แล่นริ้ว
สติปัญญาประสิทธิ์                               ประสาธน์

พุทธิญานพลันพริ้ว                                ผดุงพร้อมผลเอยฯ

๔.ความเงียบรักษาให้                       ใจสงบ

เหนื่อยหน่ายใดประสบ                        ลบไร้
ทุกข์โศกวิโยคจบ                              จิตจ่อ

อานาปานสติไซร้                               ช่วยให้ใจสันติ์ฯ

๕.ความสงบลู่ล่วงเข้า                        ถึงฌาน

สุดยอดสุขสคราญ                             ล่วงหล้า
ขจัดนิวรณ์กาฬ                                 อกุศล

รสแห่งฌานเลิศท้า                            ทั่วไท้ใดเทียมฯ

๖.ความสงบเป็นสุขไร้                        เทียบทาน
สูงส่งตรงนิพพาน                              เพริศแผ้ว

สิ้นสุดวัฏฏ์สังสาร                              เกิด-แก่-เจ็บ-ตาย

ที่สุดของที่สุดแล้ว                             ใครได้ครองสนานฯ

๗ ตุลาคม ๒๕๕๓