น้ำค้าง บนฟางข้าว อ่อนเยาว์ ราวคราวดรุณ
แสงทอง ส่องอบอุ่น หมอกหนาวหนุน ละมุนละไม
คำเทียบ เปรียบน้ำค้าง ประดุจดั่ง ร่าง-ชีพ-วัย
ชั่วคราว ยืนยาวไม่ เพียงภาพฉาย พรายมายา
ชั่วคราว ยืนยาวไม่ เพียงภาพฉาย พรายมายา
ในยาม น้ำค้างยัง กระเพื่อมพรั่ง บนฟางนา
มั่นคง ทรงคุณค่า แม้ใครว่า แค่น้ำค้าง
ชีวิต แม้นิดน้อย ใช่อาจปล่อย ลอยเคว้งคว้าง
ต้องกิน-ใช้-ไข้-วาง อนาคต จรดชีวิต
น้ำค้าง ลางเลือนหาย ฤามีใคร หมายตามคิด ?
คนตาย หลายตามติด สังสารฤทธิ์ ทรงสิทธิ์ธรรม ฯ
คนตาย หลายตามติด สังสารฤทธิ์ ทรงสิทธิ์ธรรม ฯ
๒๕ ธันวาคม ๒๕๔๐
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น