ผลงานของชายคนหนึ่งซึ่งนอกจากตามหลักสูตรของโรงเรียนแล้ว ต้องเรียนรู้ศึกษาหาความรู้เอง ทั้งหลักธรรมและการประพันธ์ ชอบคิด-วิเคราะห์-สรุปบทเรียนใหม่เป็นประจำ แล้วบันทึกไว้เป็นบทกวีเพราะมิเช่นนั้นจะลืมบทเรียนเก่า คิดว่าน่าจะมีประโยชน์กับคนอื่นบ้าง จึงโพสต์สู่สื่อสาธารณะ
วันพุธที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2568
ชะตา(กรรม)อายุขัย : กลอนคติเตือนใจ
ชะตา(กรรม)อายุขัย : กลอนคติเตือนใจ
๏ หยาดฝน หล่นริน ดลดินฉ่ำ...................หยดน้ำ อำไพ ดอกไม้ล้อม
อรุณ อุ่นอวล ชวนยินยอม.......................ถนอม กล่อมเกลา เพราฤดี(เพรา=งาม)
๏ หยดน้ำ อยู่ได้ ไม่นานดอก....................แดดออก บอกลา คราวิถี
พฤกษา ระรวย ทวยมาลี.........................ล้วนมี อายุ(ขัย) รุจิรา(รุจิรา=งาม)
๏ สิ่งของ ทั้งหลาย ในโลกล้วน.................มีกระบวน การผลิต วิจิตรหนา
อายุ ใช้งาน กาลเวลา............................จำกัด สัจจา อนิจจัง
๏ ชีวิต คิดไว้ ไร้วิเศษ..............................ตั้งเจต (ตะ)นา จิราหวัง(จิร-[-ระ-]= นาน)
ความไม่ แน่นอน คลอนประดัง.................อยู่ยั้ง ยืนได้ (ภาย)ใต้ชะตา(กรรม)
๏ (ชะตากรรม)วางกรอบ ขอบเขต อายุขัย......มิใช่ ได้ตาม ความปรารถนา
ไม่มี วิเศษ เวท(มนต์)วิชา.......................เพิ่มพี ชีวา สมหทัย
๏ (พึง)ก่อกรรม ทำดี เป็นที่ตั้ง......................ผล(กรรม)ดัง อำนวย ช่วยหนุนได้
เสริม(ความ)สุข สวัสดี ลี้โรคภัย................เพิ่มอา ยุขัย ให้สมปอง
๏ มีเพียง (การทำ)ความดี เป็นที่พึ่ง...............(ใน)โลกซึ่ง (มี)เวรกรรม ตามสนอง
อำนาจ อิทธิพล ล้นเงินทอง.....................มิข้อง เกี่ยวเอื้อ เกิ้อกูลวัย
๏ อย่าหลง คล้อยตาม ความสกปรก...............สิ่งรก รุงรัง ทางสาไถย
(ที่)สังคม โสมม สั่งสมไกร.......................(ทำให้)พบภัย พิบัติ อนาถเอยฯ
๓๐ เมษายน ๒๕๖๘