จึงมั่นใจในบาปกรรม : กาพย์ยานี๑๑
๏ ราตรี มีพายุ.........................พัดประทุ สู่ไพรสัณฑ์
ฝนโถม
ราวโรมรัน.....................สะบั้นทิ้ง ทึ้งกิ่งใบ
๏ (ฤดูฝน)ผักปราบ กลับมาครอง....หญ้าต่างต้อง
ล่องหนไร้
(ฤดู)หนาวมา
หญ้ากลับไกร.........ผักปราบไซร้ ไร้ร่องรอย
๏ มิเพลี่ยง
แต่เพียงผัก..............สัตว์ประจักษ์ ตั้งหลัก-ถอย
ป่าพง-ธาร-ดงดอย.....................กาลผ่านพลอย
มากน้อยแปร
๏ ไม่อยู่
ค้ำคู่ฟ้า........................อนิจจตา ตามกระแส
ผวนผัน
ลาญรวนแล....................เป็นแต่ว่า มายาการ
๏ สุรีย์
(ยัง)มีวันดับ....................ทุกสิ่งสรรพ (ย่อม)ลับอวสาน
ข้องแวะ
แม้จักรวาล.....................มลายมลาน สักวันเป็น
๏
ตัวตน-ของตนส่อ.....................สาเหตุก่อ กรรมทำเข็ญ
ตัณหา
พาบำเพ็ญ........................สร้างเวรบาป อัประไมย(อัประไมย=นับไม่ได้)
๏ ความยึด
มั่นถือมั่น....................อัตตขันธ์ ดันเงื่อนไข
กิเลสกล้า
อาชาไนย......................ไม่สลด กฎแห่งกรรม
๏ หลงผิด
นิมิตชอบ......................ทุจริตนอบ มโนค้ำ
มั่นใจ
ใน(การ)กระทำ.....................มีความสุข สนุกเอยฯ
๗ สิงหาคม ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น