รักชาติ/หลงชาติ : กลอนคติเตือนใจ
๏ "รักชาติ" ไม่ใช่
"หลงชาติ"...................อาละวาด กัดคน รนหา
รักชาติ รัฐป้อง
ต้องปรีชา............................พัฒนา เจริญ เผชิญชัย
๏ โดยมาก มักเขลา
"เมาชาติ"....................ชีวาตม์ ถนัดเลว เหลวไหล
เหมือนปอบ ชอบทำ
ตามใจ.........................สิ้นไร้ เหตุผล กมลพาน
๏ ชาติข้า ใครก็ห้าม
ตำหนิ..........................จริงแท้ แม้สิ วิตถาร
วัฒนธรรม ทรามซาก
ดักดาน........................อุบาทว์การณ์ มั่นคง จำนงจินต์
๏ เรื่องโง่ งมงาย
หลายหลาก.......................ยังอยาก รักษา สมถวิล
ทุจริต พิศวง
โกงกิน....................................เคยชิน กินได้ เป็นไรมี
๏ โจรเกลื่อน เถื่อนถ่อย
ด้อยพัฒนา...............ไม่ใช่ ปัญหา น่าบัดสี
อาชญา กรสรรพ
อัปรีย์.................................ล้วนเพื่อนผอง น้องพี่ มิถือกัน
๏ ชาติข้า น่าอยู่
ที่สุด..................................ประดุจ รุดล่วง สรวงสวรรค์
ถึงภัย พิบัติ
ตัดชีวัน......................................ระเบิด เกิดกัน ทุกวันไปฯลฯ
๏ เช่นนี้ ชี้ตรง
"หลงชาติ"............................วิปลาส ปรัชญา สาไถย
เพลิดเพลิน
เนิ่นนาน บรรลัย...........................จะไม่ มีชาติ ในสักวัน
๏ อะไร ไม่ดี
วิปริต......................................รู้ผิด คิดแก้ แปรผัน
สิ่งดี ริรัก
ษากัน...........................................ให้ยง คงกระพัน ดันเป็น
๏ ชื่นชู รู้จัก
"รักชาติ"...................................อย่าขาด ศรัทธา มานะเห็น
สู้ความ ลำบาก
ยากลำเค็ญ.............................มิทำ เป็นเล่น เช่นเด็กเอยฯ
๒๔ สิงหาคม ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น