ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

สมัคร Blogger.com ตั้งแต่ยังเป็นเว็ปอิสระ ต้องสร้างรหัสผ่าน แต่ตอนนั้นเพิ่งหัดใช้คอมพิวเตอร์จึงทำผิดพลาดตอนสร้างรหัส ทำให้บล็อก avijjabhikkhu เข้าไม่ได้ ต้องสร้างบล็อกใหม่ใช้ชื่อใหม่ จากคำว่า bhikkhu เป็น pikkhu แทน
ด้วยข้อจำกัดด้านเวลา-ข้อมูล-สติปัญญา-ความรู้ความสามารถ-ความรีบเร่ง ทำให้เกิดความผิดพลาดได้ ผู้เขียนขออภัยเป็นอย่างยิ่ง และขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำเพื่อการแก้ไขความผิดพลาด ผู้เขียนไม่สงวนลิขสิทธิ์สำหรับการคัดลอก การนำไปเผยแพร่ที่ไม่ใช่เพื่อการค้า ขอเพียงแต่อย่าแอบอ้างว่าเป็นผลงานของผู้อื่น แต่ผู้เขียนขอสงวนลิขสิทธิ์ในผลงานนี้ สำหรับการนำไปเผยแพร่เพื่อการค้าหากำไร
*นักเรียน อย่าลอกเป็นการบ้านไปส่งครูนะครับ เพราะไม่สุจริต ไม่เป็นประโยชน์แก่การพัฒนาความรู้ความสามารถ ดูไว้เป็นตัวอย่างก็พอ
มีอะไรสงสัย ไม่เข้าใจ ต้องการคำอธิบาย ก็ถามมาได้

วันพฤหัสบดีที่ 12 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558

ชีวิตคือละคร: โคลงสี่สุภาพ



ชีวิตคือละคร: โคลงสี่สุภาพ

. กลางวันเวียนขยับเยื้อง.................ยาวนาน
อาทิตย์อัศดงดาล...........................เคลื่อนคล้อย
คือรอยต่อฤดูกาล...........................บรรจบ
หนาวค่อยหลบทีละน้อย...................ส่วนร้อนคืบคลาน ฯ

. ลนลานกระเล็นร้อง......................ไวๆ
เสมือนตระหนกตกใจ.......................ตื่นเต้น
กลาง(ต้น)ตะขบดื่นใบ......................ผลแก่
แลหาหลบตาเร้น.............................แต่เพี้ยงเสียงผริต ฯ(ผริต=แผ่ไป)

. อาทิตย์ยังคงขึ้น...........................ตรงเวลา
อายุคนจลชรา.................................ยากรั้ง
สอดรับกับชะตา...............................ปรากฏ
บทเวร(กรรม)เป็นอยู่ยั้ง.....................เฉกคล้ายการละคร ฯ

. บางตอนดูเริงรื้น...........................ดำรง
บางตอนทุกข์ยากยง.........................ยิ่งแล้
ตรึงไตรใจประจง..............................ยึดติด(ไตร=ไกร)
ชีวิตคือตนแท้..................................คิดล้ำคำนึง ฯ

. จึงจำหนับจับจ้อง..........................ปรารถนา(จำหนับ=จับไว้แน่น)
ตอบสนองตรองอุรา..........................ขับข้อง
สรรพสิ่งแสวงหา..............................หวงเก็บ
เสพสุขสนุกต้อง...............................รักษ์ไว้แต่ตน ฯ

. จนจำเนียนจิตกล้า.........................สาไถย
เบียดเบียนใครต่อใคร........................ชั่วช้า
มาดมั่นมิหวั่นไหว.............................ทุจริต
เห็นผิดเป็นคุณ ; หน้า.......................ตาส้องผ่องใส ฯ

. ในเมื่อฉากสุดท้าย........................มาถึง
ร่างกายไม่อาจ รึง.............................อยู่ได้
ทุกสิ่งพรากจากพึง............................ยุติ
ชีวีที่ลับไร้.......................................สอดคล้องการละคร ฯ

๑๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๘

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น