บุรพกรรม : กลอนแปด

บุรพกรรม : กลอนแปด

๏    ไข่มดแดง แบ่งกอง ใบตองตัด..............เรียงรายจัด ข้างถนน หลากคนขาย

ไข่มด(งาน)น้อย แค่นี้ ยังมิวาย..................ถูกขวนขวาย ปล้นมา ปรุงหากิน

๏    ปรัชญา ชีวี ที่คิดต่าง...........................เป็นต้นทาง สั่งสม (ค่า)นิยมถวิล

กำหนดทิศ คิดใคร่ ใช้ชีวิน........................แตกต่างกัน ปานดิน เทวินทร์ดล

๏    ประสบการณ์ ดาลให้ ได้ศรัทธา.............เชื่อสัจจา/ปฏิเสธ (ความ)มีเหตุ-ผล

ความสงสัย ใคร่รู้ ผลัก(ดัน)ผู้คน.................ให้คิดค้น หาประเด็น ความเป็นจริง

๏    มีผู้คน ล้นเหลือ หลงเชื่อง่าย..................มิขวนขวาย ใช้สมอง ตรองทุกสิ่ง

เชื่อตามเขา เมามาย งมงายอิง....................จึงดำดิ่ง ทางทิศ อวิชชา

๏    มีจิตใจ ไว้ล่าม ความรู้สึก.......................มีสมอง ไว้ตรองตรึก แต่ตัณหา

มีชีวิต ชิดแส่ แต่กามา...............................มีทำไม ไร้ค่า ชีวาคน ?

๏    ทั้งที่รู้ ที่เห็น (ความ)เป็นคุณ-โทษ...........แต่บางผู้ อุระโฉด ปราโมทย์ฉล

คุณความดี มิอาจ นลาฏดล.........................ชอบเป็นคน ฉลชั่ว ชาติมัวเมา(นลาฏ=หน้าผาก)

๏    เหตุอันใด ทำให้ ใครบางคน...................เกิดมาจน ปัญญา อุราเขลา ?

เพราะเหตุใด ใครช่าง พร่างเพริศเพรา...........สติเร่า เฝ้าคิด หาวิชชา ?

๏    ใครบางคน เกิดมา แสนฉลาด..................แต่ไม่อาจ รู้ธรรม ร่ำศึกษา

คนมากมาย โง่เขลา เบาปัญญา....................กลับบูชา ความดี มีศีลธรรม

๏    คงเพราะบุญ บารมี ที่ทำก่อน...................ผลสะท้อน ย้อนสนอง จองจุนค้ำ

คงเพราะบาป หยาบช้า บุรพกรรม..................จึงน้อมนำ ทำให้ เป็นไปเอย ฯ

๒๑ มกราคม ๒๕๕๘