วิถีแห่งผู้มีบุญ : กลอนคติชีวิต

วิถีแห่งผู้มีบุญ : กลอนคติชีวิต

๏    ลมแผ่ว แล้วพัด.................กวาดปัด เมฆพ้น เวหา

ก่อนแสง สุริยา......................จะมา ปรากฏ บทศรี

อากาศ เย็นเยือก....................เกลือกกาย ไปทั่ว ธรณี

อรุณ สุนทรีย์.........................ปักษี (นก)อีแพรด ระเริง

๏    สัมผัส สะอาด....................อากาศ สุทธา หน้าหนาว

ล้ำเลิศ เพริศพราว...................จิตนา การก้าว เถลิง

อิสระ เสรี..............................มีค่า ยิ่งล้ำ ดำเกิง(ดำเกิง=สูงศักดิ์)

สุขสันติ์ บันเทิง......................ยิ่งกว่า สุขเหลิง โลกธรรม

๏    เพียรก่อ กรรมดี..................ปรากฏ รสมี บริสุทธิ์

เปรียบได้ ประดุจ.....................หลุดพ้น มลทิน กลิ่นคร่ำ

ให้ผล ตอบแทน......................มากแม้น กว่ากอง ทองคำ

ติดตัว ประจำ..........................ใครอาจ ล่วงล้ำ นำไป

๏    เพียรละ กิเลส.....................ปฏิเสธ โลภะ โทสะ

กำจัด โมหะ............................บรรดา อาสวะ อนุสัย

(อาสวะ=กิเลสที่หมักดองในสันดาน,อนุสัย=กิเลสที่นอนเนื่องในสันดาน)

รับรู้-รู้สึก.................................ล้ำลึก ตรึกตวง ทรวงใน

งามงด สดใส...........................หาใด ไหนเทียบ เปรียบปาน

๏    โลกุต (ตะ)รธรรม..................นำพา มาพบ อิสระ

เสรี ชีวะ..................................ไม่ต้อง พึ่งพระ ปาฏิหาริย์

ศีลวัตร อัศจรรย์........................ทอนบั่น พันธะ นาการ

สัญชาต (ตะ)ญาณ....................ทึ้งถอน รอนราญ บรรลัย

๏    ใครเล่า อาจรู้.......................หากไม่ ใช่ผู้ มีบุญ

ผู้ที่ เห็นคุณ.............................ประโยชน์ อาดุลย์ พิบุลได้(อาดุลย์=ความไม่มีที่เปรียบ)

ผู้อุต สาหะ..............................แม้จะ เหนื่อยยาก เพียงไร

ศรัทธา อดิศัย...........................ฝักใจ ใฝ่ปริ นิพพาน ฯ

๑๑ มกราคม ๒๕๕๘